พระฉิมปาทิฎฐกถา ภาค ๒ - หน้าที่ 79 : หน้า 81/243

ประโยค - พระฉิมปาทิฎฐกถา ภาค ๒ - หน้าที่ 79 แก่เรา สามวดีเอ้ย เจ้าจงต้านทานเราไว้ และเจ้าจงเป็นที่พึ่งของเรา." ลำดับนั้น พระนางสามวดีนั่ง ก็ถูกถามท้าวเธอออก โดยนั้น ก่อนนั้นแล เมื่อท้าวเธอตรา ว่า "ถ้าเช่นนั้น เราย่อก็น่าเจ้และพระ ศาสดา ว่าเป็นที่พึ่ง และเราจะให้พระแก่เจ้า" ดังนี้แล้ว จึงกราบพูด ว่า "ข้ากแต่มหาราช พระองค์เป็นสิ่งอันหมอกฉันได้รับเกือก." ท้าวเธอ เสด็จเข้าไปเฝ้าพระศาสดา ทรงถึง (พระองค์) เป็นสรณะแล้ว ทรง นิมุค ถอนถวายท่านแก่กุฎิ วันแล้ว ทรงเรียกพระนาง สามวาดมิ นตรว่า "เจ้าจงลูกขึ้นรับพร." พระนางสามวดี กราบ ทูลว่า "ข้าแม่มหาราช หมอฉันไม่มีความต้องการด้วยสิ่งทั้ง หลายมีเงินเป็นต้น, แต่ขอพระองค์จะพระราชทานพรนี้แก่ฉัน:" (คือ) พระศาสดาพร้อมทั้งภิฐก ๕๐๐ รูป จะเสด็จมา ณ ที่นี้อนันต์ ได้ โดยประกายเด, ขอพระองค์ทรงกระทำโดยประกายนี้เดิม หมอฉัน จักฟังธรรม." พระราชา ถวายบังกมพระศาสดาแล้ว ทูลว่า "ข้าสั่งพระองค์ผู้เจริญ ขพระองค์จงเสด็จงานในที่นี้นี้เอง นิดิพร้อมด้วยภิฐก ๕๐๐ รูป. เหล่าหญิง ซึ่งรวมทั้งพระนางสามวดี เข้าด้วย กล่าวว่่า 'หมอฉันจักฟังธรรม.'" พระศาสดา มหาบพิตร ธรรมคาถาไปในที่เดียวเนืองนิดิ อมไม่ควรแก่พระพุทธเจ้าทั้งหลาย, เพราะมหาชนหวังเฉพาะ (พระ พุทธเจ้า) อยู่. พระราชา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ถ้าอย่างนั้น ขอพระองค์.