พระจัมปปิฏกฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 21 : หน้า 23/243

ประโยค - พระจัมปปิฏกฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 21 "เราได้ลูกชายแล้ว" จึงนำเด็กนั้นไปส่งเรือน. นางกาลิไปแล้ว อันเศรษฐีถาม จึงบอกความเป็นไปนั่น อันเศรษฐีบอกว่า "เจ้าของไปให้ทรัพย์ (เขา) พ้นแล้ว จนบำดีนั้นกลับมาฝึก" ดังนี้แล้ว ได้กระทำตามนั่นแล้ว [นางกาลิถิ่นโมสกไปถึงที่ป่าช้าผิด] ครั้งนั้น เศรษฐี กล่าวว่านางกาลิถิ่นว่า "วันนี้" เจ้าของนำมันไปยังป่าช้าผิด แล้วเอานอนไว้ในระหว่างพุ่มไม้ มันฉกลูกสัตว์มีสุขป่าช้าตนคัด หรืออุ้มมนุษย์ประสาทในที่นี้,"เจ้ารู้ว่า มันตายแล้วหรือไม่ตายเทียว" นางกาลิถิ่นนั้น นำเด็กนั้นไป ให้อนอยู่ในป่าช้าผิดแล้ว ได้ยินอยู่ ที่ควรแห่งหนึ่ง สุบับบ้าง กบน้อยบ้าง ไม่อาจเข้าใกล้เด็กนั้นได้ มีความคิดเห็น สอดเข้ามาว่า "ก็มีราดบิดและบรรดาพี่น้องเป็นต้น ใคร ๆ ชื่อว่าผู้รักษาของเด็กนั้น ไม่มีมีไว้หรือ? ใครรักษาตัวเด็กนั้นไว้?" แก้ว่า "กรรมส่อว่าความเท่าเท่านั้น ซึ่งเด็กให้เป็นไปแล้ว ด้วยความรักใคร่ในพระปัจเจกพุทธเจ้า ในเวลานั้นเป็นสนิท รักษาเด็กไว้" ครั้งนั้น นายอชบาผู้หนึ่ง ต้อนแม่แพะตั้งหลายแสนตัวไปกิน เดินไปข้างป่าช้า. แม่แพะตัวหนึ่งเดียวกินไปไม่เป็นฉัน เห็นนาทรกแล้ว จึงคุยว่าให้คุณแก่ทารกน้อยญาติ จึงวนกลับไดรับความรักในการเสมอมนุษย์ จิ้งพาอารทนั้นไป ด้วย