พระธัมมปฏิรูปาญแปล ภาค ๒ - หน้า 12 : หน้า 14/243

ประโยค - พระธัมมปฏิรูปาญแปล ภาค ๒- หน้า 12 บิดา เวทามีลังกำลังแม้ว่าความหิว บังเกิดแก่อ้ายเป็นสามนั้น ในที่ซึ่งบังเกิดเด็กอ้ายเป็นลูกนั้นแล้ววางลง เขาก็พูดคะรวนั้นแล้วๆ ว่า "หล่อม เรามีชีวิตอยู่ จำได้ลูก (อีก) ทิ้งมั่น เสียเด็จ." แม้ภรรยาก็ห้ามเขาไว้ดังหลายครั้ง แล้วก็เฉยเสีย เด็กถูกเปลี่ยนกันตามวาระ เหนื่อยอ่อนเลยอยูในมือของบิดา. ชายผู้เป็นสามิ รู้ว่าลูกชายนันหลับ จึงปล่อยมารคเดินไปข้างหน้าเก่า แล้วเอาเด็กคอนในมือมาให้ในอ้อมของบิดา. สามี ฉันให้เขานอนอยู่ได้พุ่มไม้แห่งหนึ่ง. ภรรยา นาย อย่าที่ยืนฉันให้ชวนหาเลย, ฉันจะลูกเสียแล้วไม่ได้. น้องลูกฉันมาถิด ประหาอครำคราญแล้ว. ครั้งนั้น ชายผู้สามิ จึงกลับไปเอาเด็กนั้นมาแล้ว. แม้ลูกก็ตายเสียแล้วในระหว่างทาง. นายโกดุลิก ทิ้งบุตรในฐานะมีประมาณเท่านี้ จึงปลุกเขาทอดทิ้ง ๑ วา่ ในระหว่างภาพ ด้วยผลแห่งกรรมมัน ด้วยประกาศนี้. ชื่อว่า มนตรกรรมนี้ อันบุคคลไม่ควรดูขุ่นว่า "น้อย," สองสามีภรรยานั้น เดินทางไปถึงตระกูลของคนเลี้ยงโคแห่งหนึ่งแล้ว. [นายโกดุลิกตายไปเกิดเป็นสุข] ถึงในวันนั้น มีการทำวัฏมนัสโคมของนายโกบาด. ในเรือนของนายโกบาด พระปิ้งแจกพุทธเจ้ารูปหนึ่งฉันเป็นมดีย. นายโกบาด