ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค๒ - พระธีมปิทุตถูกถามแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 238
พระเถระ: อไรกันนี้ ?
เศรษฐชีพคร: ข้าแต่ท่านผู้อภิรุต ในกาลก่อน คนผู้นี้ได้เป็น สหายที่รักของพระผง พนามแล้ว ได้คืออย่างนั้น เมื่อเป็น เช่นนั้น เพศชายของเขาได้หายไป, เพศหญิงได้ปรากฏแล้ว: ขอกท่าน จงอดโทษเถิด ท่านผู้อภิรุต.
พระเถระ: ถ้ากระนั้น เธอจงลูกขึ้น, ฉันอดโทษให้แก่เธอ. [ขากลับเพศเป็นชายแล้ววงได้รับบรรลุผล]
พอพระเถระ: เอ้าปกรณ์ "ฉันอดโทษให้" เท่านั้น เพศหญิงได้หายไป, เพศชายได้ปรากฏแล้ว. เมื่อเพศชาย พ รอบับปรากฏขึ้นเท่านั้น. เศษฐีญุตในกรุง ตักกลิลา ได้กล่าวกับเธอว่า "หยายผู้ร่วมทุกข์ เด็กชาย ๒ คน นี้ เป็นลูกของเราแต่ง ๒ แท้ เพราะเป็นผู้ลี้ภัยของของเธอ (และ) เพราะเป็นผู้คลั้นเกิด, เราทั้งสองอาจอยู่ในกรนี้แหละ, เธออย่า วุ่นวายไปเลย."
โสไพรเศรษฐีญุต พูว่า: "ผู้ร่วมทุกข์ ฉันถึงอาการอันแปลก คือ เดิมเป็นผู้ชาย แล้วก็ความเป็นผู้หญิงอีก, แล้วจึงกลับเป็นผู้ชาย ได้อีก โดยอัตภาพเดียว (เท่านั้น), ครั้งก่อน บุตร ๒ คนอภัย ฉันเกิดขึ้น, เดี๋ยวนี้ บุตร ๒ คนคลอดจากท้องฉัน; เธออย่าทำ ความสำคัญว่า 'ฉันนั้นถึงอาการอันแปลก โดยอัตภาพเดียว จัก อยู่ในเรือนต่อไปต่ออีก, ฉันก็อาจในสำนักแห่งพระผู้นี้เป็นเจ้าของเรา เด็ก ๒ คน นี้ จงเป็นภาระของเธอ, เธออย่าเลื่อนเล่าในเด็ก ๒ คนนี้"