พระบรมปฐมกถา ภาค ๒ - หน้า ที่ 96 พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 2 หน้า 98
หน้าที่ 98 / 243

สรุปเนื้อหา

การถกต้องแบ่งออกเป็นสองส่วนคือ ญาณผสาน และ วิปากผสาน ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับมรรย ๔ และผล ๔ เป็นสิ่งที่สำคัญในพระพุทธศาสนา พระบรมปฐมกถา เสนอมุมมองเกี่ยวกับการเรียนรู้และการปฏิบัติ โดยเฉพาะการทำความเข้าใจในเรื่องของ โยคะ ๕ และองค์ประกอบต่าง ๆ ที่นำพาไปสู่ความรู้แจ้ง ซึ่งพระอริยบุคคลจะมีโสตบันดุจ demikian. สรุปเสนอเกี่ยวกับความสำคัญของการฝึกอบรมที่นำไปสู่การพ้นทุกข์และการเข้าถึงนิพพาน.

หัวข้อประเด็น

-การถกต้อง
-ญาณผสาน
-วิปากผสาน
-มรรย ๔
-โยคะ ๕

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ประโยค - พระบรมปฐมกถา ภาค ๒ - หน้า ที่ 96 การถกต้องมี ๒ คือ ญาณผสาน (การถกต้อง คือ ญาณ), วิปากผสาน (การถกต้อง คือ วิปา). ในผสาน ๒ อย่างนั้น มรรย ๔ ชื่อว่า ญาณผสาน ผล ๔ ชื่อว่า วิปากผสาน ในผสาน ๒ อย่าง นัน วิปากผสาน พระผู้ทรงภาค ทรงประสงค์เอาในนوافق ผสานฎ นี้ บันฑิตผู้เป็นนักปราชญ์ เมื่อทำนันพานให้แจ้งด้วยอธิป ผล ชื่อว่า ย่อมทำนันพานให้แจ้งด้วยวิปากผสาน. บทพระคาถาว่า โยคูญขาม อนุตตรา ความว่า (ซึ่งนิพนพน) อันเป็นแดนกม คือ ไม่มีภัย จากโยคะ ๕ อันยังมหานหให้มลายลงใน วัณฬะ ชื่อว่า ยอดเยี่ยม เพราะความเป็นสิ่งประเสริฐว่าลิเกธรรม และโลภุตธรรมทั้งปวง. ในที่สุดแห่งเทพบ ชนเป็นองค์มาก ได้เป็นพระอริยบุคคล มี โสตบันเป็นดังนั้น. เทพบ เป็นกามีประโยชน์แก่มหานห ดั่งนี้แหละ. เรื่องพระนางสาวมาวดี จบ. ๑. โยคะ ๕ กามโยคะ ภาวะ โภคะ ทฎิวโยคะ อวิชชาโยคะ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More