พระนิมมาทิฏฐิคุณแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 75 : หน้า 77/243

ประโยค - พระนิมมาทิฏฐิคุณแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 75 แม่ทรงสับคำนันต์ ก็ได้ทรงจอดกลั้นนั่งไม่ชันชมเดิม. พระนางมาคินทิยา คิดว่า "เราจะทำอย่างไรหนอแกว่า?" [พระนางมาคินทิยา ทหาอาความด้ายเรื่องงู] ก็คในกาลนั้น พระราช ย่อมทรงยึดอยู่ตลอด ๗ วัน ตาม วรรกัน ณ พื้นปราศจากแห่งหญิงทั้ง ๓ นั้น คือ พระนางสาวมาวดี พระ นางวาสุทดิตาและพระนางมาคินทิยา. ลำดับนั้น พระนางมาคินทิยา รู้ว่า "พรุ่งนี้ หรือวันนั้นนี้ พระราชท่านก็จะไปสู่พื้นปราศจากของ พระนางสาววดี" จึงส่งข่าวไปเก่าว่า "โปรดทราบว่า ฉันมี ความต้องการด้วยงู, ขออภัยอ่อนเพลียงามแล้วส่งไปตัวหนึ่ง." นายมาคินทิยะ กระท่ออย่างนั้นแล้ว ส่งไป พระราชาชรืเอาพิณหรรค์กันทีเดียว เสือโคไปสู่ที่เป็นที่เสด็จ ไปของพระองค์. ในรง พิณนั้นวิ่ง ๆ หนึ่ง. พระนางมาคินทยา ปล่อยเข้าไปทางช่องนั่น แล้วปิดช่องเสียด้วยกลุ่มดอกไม้. งูได้อยู่ในภายในพิณนั้นเองตลอด ๒-๓ วัน. ในวันเสด็จไปแห่งพระราช พระนางมาคินทยา ทูลถามว่า "ข้าแต่สมมติเทพ วันนี้ พระองค์จักเสด็จไปสู่ปราสาทของ มเหสีไหน ?" เมื่อรัสดตอบว่า "ของนางสาววดี," จึงทราบ ทูลว่า "ข้าแต่สมมติเทพ วันนี้ หน่อมฉันเห็นสบู่บในเป็นที่พอใจ, ข้าแต่สมมติเทพ พระองค์ไม่อาจเสด็จไปในที่นั้นได้ พระเจ้าข้า." พระราชา ตรัสว่า "เราจักไปให้ได้." พระนางห้ามไว้ถึง ๓ ครั้ง แล้ว ทูลว่า "เมื่อเป็นเช่นนี้ แม้หน่อฉันจะไปกับพระองค์ด้วย,"