ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค - พระวิมลบัณฑิตฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 25
พูดว่า "นาย ท่านอย่าทำเสียงดังไป, งานของท่านสำเร็จแล้ว."
เศรษฐีผู้นั้น อันความโศกาเปรียบดังภูเขาใหญ่ท่วมทับแล้ว เสวย โทมนัส มีประมาณน้อย ดังบูกคลุ้มโจมตีศัตรูบุคคลผู้ไม่ ประทุษร้ายเช่นนั้น.
[ทำร้ายผู้ไม่ทำร้ายตอบอย่างถึงฐานะ ๑๑]
เพราะเหตุนัน พระผู้พระภาก็ตรัสว่า
"ผู้ประทุษร้าย ในน่านผู้ไม่ประทุษร้าย ห า อาญามีได้ ด้วยอาญา ย่อมพลันถึงฐานะ ๑๑
อย่างใดอย่างหนึ่งที่เดียว คือ พึงถึงเวทนา อันหยาบ, ความเสื่อม, ความแตกแยกสิริระ, ความเจ็บป่วยอย่างหนัก, ความฟู่งฟื่นแหง จิต, ความบิดเบือนแต่พระราชา, ความกลัว คู่อย่างทรุณ, ความเสื่อมรอบแห่งหมู่ญาติ, ความย่อยยับแห่งโกณ, อีกประการหนึ่ง ไฟ ป่วยบามร้อนของผู้นั้น, เพราะความแตก แห่งกาย เขาผู้มีปัญญากราม ย่อมเข้าพิงนรก."
[อุบายใหม่ของเศรษฐี]
แม้ชั้นนัน เศรษฐี ก็ไม่อาจดูถูกนายใหสมะนันตรง ๆ อีกได้, ครุ่นคิดเองว่า "อย่างไร ? จึงจะมันเสียดาย." มองเห็น อุบายว่า "เราจัดส่งมันไปยังสำนักงานของคนเก็บส่วย (นายเสมียน) ใน ๑๐๐ บ้านของเรา ให้มันตายเสียดาย" ดังนี้แล้ว จึงเขียนหนังสือไป