เรื่องพระปุตติคุตติสสเถระ : หน้า 224/243

ประโยค- พระบริปัดติสสเถระ ภาค 2 - หน้าที่ 222 ๑. เรื่องพระปุตติคุตติสสเถระ [๑๑] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่องประทับอยู่ในกรุงสวาที ทรงปรารถพระเถระ ชื่อว่าปุตติคุตติสสเถระ ตรัสพระธรรมเทสนานว่า "อจิร วัดย กโย" เป็นต้น [พระเถระกายนำ] ได้ยินว่า คุณุตตราชาครุงสวาทีผู้หนึ่ง ฟังธรรมกถาในสำนัก ของพระศาสดา ถวายชีวิตในพระศาสนา ได้รับพรอุปสมบทแล้ว ได้ชื่อว่า พระสิทธเถระ เมื่อออกเดินไป ๆ โรคเกิดขึ้นในสรีระ ของท่าน ต่อมาพังหลาย ประมาณเท่ามีดผักกาดผุดขึ้น มัน (คือขัน) โดยลำดับ ประมาณเท่ามีดด้ามยาวประมาณเท่ามีด ถั่วดำ ประมาณเท่ามีดครึ่งบาท ฯลฯ ประมาณเท่าผมขามป้อม ประมาณ เท่าผมคมูด แตกแล้ว สรีระทั้งสิ้น ได้เป็นช่องเล็กช่องน้อย ชื่อ ของท่านเกิดขึ้นแล้วว่า พระปุตติคุตติสสเถระ (พระสิทธเถระผู้มีฤ ษีดา ในกาลเป็นส่วนอื่น) กระดูกของท่าน แตกแล้ว ท่าน ให้เป็นผู้ใด ๆ ปฏิบัติไม่ได้. ผังงูและผ้าห่มเป็นด้วยหนองและ เลือด ได้เป็นเช่นกับบนรางแห ฯ พวกภิกษุมิซํทวิหาราเป็นต้น ไม่อาจจะปฏิบัติได้ (จิพากัน) ทอดทิ้งแล้ว ท่านเป็นผู้ไม่มีทีพิ่ง นอน (แต่ขอ) แล้ว * พระมหาเจริญ ป.๓ (ปัจจุบันเป็น สมเด็จพระญาณสังวร ป.๓) วัดบวรนิเวศวิหาร แปล