พระธัมมปทุมุตตกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 210 : หน้า 212/243

ประโยค๒ - พระธัมมปทุมุตตกาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 210 ในบทว่า อนุวาตเตนฉะโส พระผู้มีพระภาคตรัสความที่จิตถูกโทสะกระทบแล้วว่าในอาคตสถานว่า "มิจฉูดถูกโทสะกระทบเกิดเป็นดังสาเหตุ" แต่ในบทว่า อนุวาตเตนฉะโส นี่ บัญฑิตพิพากษาเรานื้อความว่า "ผู้มีจิตอันโทสะไม่กระทบ" บทว่า ปญฺญาปปทิมนฺสต พระว่านว่า ผู้จะปัญญาและบาปได้ด้วย มรรคี่ที่ ๔ คือผู้มีอาสะแล้ว บทพระคาถาว่า นุตฺติ ชาตโร ภ์ ความว่า ความไม่มีภัย ดูเหมือนพระมีพระภาคตรัสไว้สำหรับท่านผู้มีอาสะ ตื่นอยู่ แล้ว, ที่ท่านผู้มีอาสะนั้น ส่องว่า ตื่นแล้ว เพราะประกอบด้วยธรรมเป็นเหตุขึ้นทั้งหลาย มีสรภรณ์อานิสงส์ เพราะนั่นนั่น ท่านตื่นอยู่ (ตื่นนอน) ก็ตาม ยังไม่ตื่น (ยังนอนหลับ) ก็ตาม ภัยอัคลิสัส ส่องว่าอุ่มไม่มี เพราะคิดสั่งทั้งหลายไม่มีการหนวกนิมา, จริงอยู่ กิสลาสทั้งหลาย ส่องว่า ย่อมไม่ติดตามท่าน เพราะกิสลาสทั้งหลายท่ีท่านจะได้แล้วด้วยธรรมนัน ๆ ได้มีการเข้าไปหา (ท่าน) อีก เพราะเหตุนี้ พระมีพระภาคจึงตรัสว่า "กิสลาสเหล่าใด อธิษฐานบุคคละได้แล้วด้วยโชคปติทิมรค, เธออ่มไม่มา Zusatz, คือไม่กลับมา สุกิสลาสเหล่านั้นอีก; กิสลาสเหล่าใด อธิษฐานบุคคลละได้แล้วด้วย สกิทาภมิรค อนาถมมิรค และครหิมรค, เธออ่มไม่มาตา คือไม่กลับมาสกิทาภมิราสนั้นอีก; ดังนี้ ๑. ที่แห่งบาลีประเทศอันมาแล้ว. อก. วิ. ๑๕/๕๐ ม. มู. ๑๒/๒๐๖.