พระจัมปปฏิรูปกาคเด ภาค ๒ - หน้าที่ 45 : หน้า 47/243

ฤาประโยค - พระจัมปปฏิรูปกาคเด ภาค ๒ - หน้าที่ 45 ถึงพาหนะช้างหรือพาหนะม้าแล้ว ย่อมเสด็จไป แม่สู้ที่ไกล. เราจักสามารถจับท้าวเธอผูเสด็จมาในที่นั้นได้. พระราชา ตรัสว่า "อุบายนี้ใช้ได้" ดังนี้แล้ว จึงรับสั่ง ให้นายช่างทำชองด่านสัตว์ด้วยไม้ เอาผ้าเก่า้มบ้างนอก แล้วทำเป็นลวดลาย ให้ปล่อยไปทรีมระแห่งหนึ่ง ในที่ไกลแว่นแคว้นของ พระเจ้าอทเทนนี้. บูรษ ๖๐ คนเดินไปมากในท้องช้าง, พวกเขานำมูชางามกึ่งไว้ในที่นั้น ๆ . พระนปคนหนึ่ง เห็นช้างแล้วก็ติดว่า "ช้างนี้ คู่ควรแก่พระเจ้าแผ่นดินของเรา" ดังนี้แล้ว จึงไปรบทรูลพระเจ้าทุนว่า "พระเจ้าข้า บำพระองค์พระบัดช้างตัวประเสริฐ ซึ่งเผือกล้า มีส่วนเปรียบด้วยยอดเขาไกรลาส คู่ควรแก่พระองค์ ทีเดียว" พระเจ้าทน ให้พระนายปั้นนั้นแลแลเป็นผู้นำทาง ขึ้นทรงช้าง พร้อมด้วยบริวาร เสด็จออกไปแล้ว หลายรำบูรษ ทราบกราบบูชา มาของท้าวเธอ จึงไปบราบทูลแด่พระเจ้าทนปโชด. พระเจ้ ฉันท์ปโชดนั้น เสด็จมาแล้ว ชุมพลนึกไว้ ๒ ข้าง ปล่อยว่าง ไวตรงกลาง. พระเจ้าเทนไม่ทรงทราบ ถึงกรเสด็จมาของท้าวเธอ จิจิตตามช้างไป. มนุษย์อย่างภายใน รีบทรชางไม่ได้นี้โดยเร็ว เมื่อพระราชา ทรงรำมนต์คิดดพิณอยู่, ช่างไม้ ทำนเหมือนไม่ได้ เสียงแห่งสายพิณ หนีไปอื่นเดียว. พระราชา ไม่อททนพระราชช้างได้ จิงเสด็จขึ้นมาดูตามไป. เมื่อท้าวเธอรีบตามไปโดยเร็ว พลนิกาย ก็ล้าลง. พระราชา ได้เป็นผู้ (เสด็จ) พระองค์เดือดเท่านั้น ครั้งนั้น เหล่าบูรษรุ ของพระเจ้าทั้งป ชิโชด ซึ่งกัดคู่มอแล้ว ณ ๒ ข้าง (ทาง)