ประโยค๙ - พระอึมปัททุถูกถ่ายแปล ภาค ๒ - หน้า ๑๕๓ : หน้า 165/243

ประโยค๙ - พระอึมปัททุถูกถ่ายแปล ภาค ๒ - หน้า ๑๕๓ กาลประมาณเท่านี้ บัดนี้ได้แล้ว ผู้ที่แก่กว่านี้เล สมควรแก่พระ ชิตาของท่านเถอะ" ดังนั้นแล้ว จึงหลีกไป ฝ่ายท้าวสักกะ ทรงจับอสรัญญาที่มือแล้ว ทรงประกาศ ว่า "เรา คือท้าวสักกะ" แล้วทรงเหาะ ไปในอากาศ พวกอสรัญญ์ว่า "พวกเราถูกสักกะแก้วลวงเสียแล้ว" จึงพา กันติดตามท้าวสักกะนั้นไป เทพบพตุรึเป็นสารธาณาว่ามาตดี นำ เวชยันตรภาษไว้ในระหว่างทาง ท้าวสักกะทรงอึมงั้นในรถ นั้นแล้ว บ่าวพระพักตรุสุเทพนคร เสด็จไปแล้ว ครั้นในเวลาที่ ท้าวสักกะนั้น เสด็จถึงสัมมิลินวัน ลูกกมลสุเทียนเสร็จ (ตกใจ) กลัวร้องแล้ว ท้าวสักกะได้ทรงสนับสนีลูกกมลสุเทียนแล้ว ตรัสถามมาตลว่า "นั่นนกอะไรร้อง?" มาตลี ลูกกมลสุเทียน พระเจ้าข้า ท้าวสักกะ เพราะเหตุไร มันจึงร้อง? มาตลี เพราะได้นเสียงรถแล้ว กลัวตาย ท้าวสักกะ ตรัสว่า "อายแก่ผู้เดียว นกประมาณเท่านี้กู่ ความเร็วของรถให้ย่อยับไปแล้ว มันอย่าชินหายเสียเลย เธอง กลับรถเสียเถิด." มาตลีเทพบุตรนั้น ให้สัญญาแก่สมิธพนหนึ่งด้วยแล้ว กลับ รถแล้ว พวกอสรัญญิริยานั้น คิดว่า "ท้าวสักกะแก่ หนีไปตั้งแต่ อสุรบุรี บัดนี้ กลับรถแล้ว เธอจึงได้ช่วยเหลือเป็นแน่" จึงลับ