พระอุ้มพระนั่งภูมิภักดิ์แปล ภาค ๒- หน้าที่ 53 : หน้า 55/243

ประโยค- พระอุ้มพระนั่งภูมิภักดิ์แปล ภาค ๒- หน้าที่ 53 ได้รับว่า คาถา ๒ คาถานี้แปล ชื่อว่า คาถาอนโมทนาของพระปิ่นเจกพุทธเจ้า ทรงหลาย. รัตนะคือแก้วมณี อันให้สิ่งที่มุ่งหมายทั้งหมด [แก้สารพัดนึก] เรียกว่า "แก้วนี้โชติรส" ในคาถานั้น. นี้เป็นบูรพีกลแห่งบูรพารับใช้กัน. เขาได้รับพระเจ้าดับโชคในบัดนี้. และด้วยผลอันไหลออกแห่งกรรมมัน พานะ ๕ เหล่านี้ จึงเกิดขึ้น. [พระเจ้าถนหนี] ต่อมา วันหนึ่ง พระราชา เสด็จออก เพื่อทรงกิจในพระราชอุทยาน. พระเจ้าเทน ทรงดำริว่า "เราควรหนีไป ในวันนี้" จึงทรงบรรจุสรองนั่งใหญ่ ๆ ให้เต็มด้วยเงินและทอง วางเหนือ หลังนางช้าง แล้วพาผนังวาสลุตตะกฏหนีไป. ทหารรักษาวังทั้งหลาย เห็นพระเจ้าอุเทน กำลังหนีไป จึงกราบพลูล่ำพระราชา. พระราชาทรงส่งผลไปด้วยพระดำรัสสั่งว่า "พวกเจ้าจะไปเร็ว." พระเจ้าอุเทน ทรงทราบว่า พลนิกายไล่ตามแล้ว จึงทรงแก้กระสอบกาดปน하ะ ทำหนาฉันละให้ตก. พวกมนุษย์ก็แก้กบานปะขึ้นแล้วไล่ตามไปอีก. ฝ่ายพระเจ้าอุเทน ก็รงแก้กระสอบของแล้วทำให้คลาด เมื่อ มนุษย์หลักนั้น มัวเน้นช้าจูอยู่ เพราะความละโมบในทอง ก็เสด็จถึง ค่ายของพระองค์ ซึ่งตั้งอยู่ภายนอก. ขณะนั้น พลนิกายพอเห็น ท้าวเธอเสด็จมา ก็แวดล้อมเชิญเสด็จให้เข้าไปสู่พระนครของตน ท้าวเธอ ครับเสด็จไปแล้ว ก็อัญภพพระนางวาสุดาค ตังไว้ใน