ปรัชญา - พระธัมม์ทัศนะถูกแปล ภาค ๒ พระธัมมปทัฏฐกถาแปล ภาค 2 หน้า 143
หน้าที่ 143 / 243

สรุปเนื้อหา

เนื้อหาได้พูดถึงการเปรียบเทียบระหว่างผู้ที่มีสติและผู้ที่ขาดเชาว์ พร้อมทั้งการอธิบายเกี่ยวกับประเด็นสำคัญในเรื่องของความไม่ประมาณในพระพุทธศาสนา โดยยกตัวอย่างบุคคลที่มีปัญญาและสติในการดำเนินชีวิต พระชินาเทพและความสำคัญของสติในแต่ละอริยาบถ. ในการศึกษาที่ลึกซึ้งนี้ จะได้ทำความเข้าใจกับความหมายที่จะแสดงให้เห็นถึงการฝึกฝนและการมีสติอย่างต่อเนื่องเพื่อพัฒนาถึงความไม่ประมาณ.

หัวข้อประเด็น

-ความไม่ประมาณ
-การเปรียบเทียบผู้มีสติและผู้ไม่มี
-ความสำคัญของปัญญาในพระพุทธศาสนา
-วิธีการฝึกทำเพื่อให้เกิดสติ

ข้อความต้นฉบับในหน้า

ปรัชญา - พระธัมม์ทัศนะถูกแปล ภาค ๒ - หน้า 141 ไม่ประมาณให้เป็นผู้ประมาณ, เธอเป็นเหมือนม้าตัวทรงพล ขาดเชาว์ แล้วในสำนักแห่งบุตรของเรา, ส่วนบุตรของเรานี้ เป็นเหมือนม้าที่มี เชาว์รู้ในสำนักของเธอ ดังนี้แล้ว จงรัศพระกาศนี้ว่า "ผู้มปัญญาดี เมื่อชนทั้งหลายประมาณแล้ว ไม่ประมาณ, เมื่อชนทั้งหลายหลับแล้ว ตื่นอยู่ โดยมาก ย่อมละบุคคลผู้มปัญญาภารามไปเสีย ดูบั้วตัวเผือ้ากาเร็ว ละทิ้งบั้วกห้ต่างมีไป นะนัน." [แก้ฮรรถ] บรรดาคนเหล่านั้น วา่ว่า อุปมตโต ควา่ว่า ชื่อว่า ผู้ถึง พร้อมด้วยความไม่ประมาณ เพราะความเป็นผู้ถึงความไฟบูลแง่สติ ได้แก่พระชินาเทพ. วา่ว่า ปรมุตตสว ความว่า เมื่อสัตว์ทั้งหลายตั้งอยู่แล้วในการ ปล่อยสติ วา่ว่า สูตุตสว คือ (เมื่อสัตว์ทั้งหลาย) ชื่อว่า ประพฤติ หลบอยู่ทุกอริยาบถที่เดียว เพราะไม่มีธรรมเป็นเครื่องตั่น คือ สติ. วา่ว่า พหุคติโร ได้แก่ ผู้ดำรงอยู่ในธรรมเป็นเครื่องตั่น คือลความ ไฟบูลแง่สติเป็นอันมาก. วา่ว่า อพพลูลสวา ความว่า ดูบั้วสินพฤาในตัวยมชีวระรี วิ่งทั้งตัวมีกำลังทราม มีเชาว์ตกแล้ว โดยความเป็นมีเท่ากันไป นะนัน. ๑. หมายความว่า ฝึกทำ.
แสดงความคิดเห็นเป็นคนแรก
Login เพื่อแสดงความคิดเห็น

หนังสือที่เกี่ยวข้อง

Load More