พระธัมปทัฏฐกถาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 161 : หน้า 163/243

ประโยค - พระธัมปทัฏฐกถาแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 161 ต่อมา ในเวลาที่นางมีอายุรวา ๕๕-๖๕ ปี ท้าวสักกะทรงคำนึงถึงว่า "นางเกิดที่ไหนหนอ?" (ได้) เห็นแล้ว ทรงจามร่า "บัดนี้ควรที่จะไปนั่น" ดังนี้แล้ว จึงทรงอภิเษก โดยพระคล้ายฝึกเหลือง บรรทุกยานน้อยขับเข้าไปในเมืองพาราณสี เสด็จไปยังถนนป่าวร้องว่า "ท่านทั้งหลาย (มา) เอาฝีกเหลืองกัน" แต่รัศมีผู้เอาถ้วยดื่มและถ้วยชมาสเป็นต้นว่่า "ข้าพเจ้าจะไม่ให้ราบราา," เมื่เทพกุลกล่าวว่า "ท่านจะให้อย่างไร?" ตรัสว่า "ข้าพเจ้าจะให้แก่คนคู่รักษาศิล." พวกพลเมือง. นายชื่อว่า ศีลเป็นชนไร ? สีทาหรืสีก็สีเป็นต้น. ท้าวสักกะ พวกท่านไม่รู้จักสีว่า "เป็นเช่นไร ? จักรักษาศิล" น้องอย่างไรได้ลา? แต่เราจักให้แก่ศรีรู้ทางศิล. พวกพลเมือง นาย ธาคอบอ่งหมอนั้น เที่ยวพูดอยู่ว่า 'ข้าพเจ้ารักษาศิล,' จงให้แก่ศรีนั้นเกิด. แม้อาจารย์ช่างหมอนั้น ก็ตุลพระองค์ว่า "จักระนั้น ถึงให้แก่นี้เกิด นาย." ท้าวสักกะ. เธอ คือใคร? ธิดาช้างหม้อ ฉันคือศรีผู้ไม่ละศิล ๕. ท้าวสักกะ. ฟังเหล่านั้น ฉันนำนามให้จำเพาะเธอ. ท้าวสักกะ ทรงขยานน้อยไปเรือนของนางแล้ว ประทานทรัพย์ที่ควรพึงให้โดยพระธัมปิกล่อง ทำให้คนพวกอิ่น