ประโยค๒ - พระธัมมปทุ่งถูกแปล ภาค ๒ : หน้า 125/243

ประโยค๒ - พระธัมมปทุ่งถูกแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 123 สงมักที่จะสนทนา นั่งเงียบ [ทรงร่ำทีถึงอาการของภิกษุบริษัท] พระศาสดา ทรงพิจารณาดูบริษัทด้วยพระทุ่งอ่อนโยน ทรงร่ำว่า "บริษัทนี้ งามยิ่งนี้, การนอนมีอึกดิ คณะนองเท้าคี เสียงไอศคี เสียงจามคีดี แม่ของภิกษุหนึ่ง ย่อมไม่ม, ภิกษุเหล่านี้แม้ทั้งหมด มีความเคารพร้อยพุทธธาระ อันเดชแห่งพระพุทธเจ้าคุณแล้ว เมื่อตรัง, (เฉยเสีย) ไม่พูดแม้ดอกชั่วอายุ ก็รีบไปไหน ๆ จักหายเรื่องนี้ขึ้นพูดก่อนไม่, อ๋อาธรรมเนียมของการยกเรื่องขึ้น เราควรู้, เราเองจักพูดขึ้นก่อน" ดังนี้แล้ว ตรัสเรียกภิกษุทั้งหลาย ด้วยพระสุรเสียงอันไพร่จุดเสียงพรหม ตรัศมาว่า "ภิกษุทั้งหลาย นั่งนี้ พวกเธอรัฐบาลด้วยเรื่องจะอะไรล่า? ก็แสดงอะไรที่พวกเธอหยุดดังไว้ในระหว่าง?" เมื่อพวกภิกษูนั้นกราบดูว่า "ด้วยเรื่องชื่อ," จึงตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย จูฟันทนกหาได้เป็นผู้งี้ในบัดนี้เท่านั้นไม่, แม้ในกาลก่อน ก็เป็นผู้โง่แล้วเหมือนกัน; องนี้ เราเป็นที่พ้นนักคาศของเธอเฉพาะในบัดนี้อย่างเดียวม, ถึงในกาลก่อน ก็ได้เป็นที่พ้นคาศแล้วเหมือนกัน; และในกาลก่อน เราได้ทำจุฟันดกนี้ให้เป็นเจ้าของแห่งโลกุตรทรัพย์แล้ว, บัดนี้ ได้ทำให้เป็นเจ้าของแห่งโลกุตรทรัพย์," อันภิกษุ ทั้งหลายผู้ใครจะสับเนื้อความนั้นโดยพิสดาร ทูลอัญเชิญแล้ว ทรงนำอติฎีนามมา (เล่าว่า) ๓. กัล ปัจฉินทวา ตัดขาดชั่งถ้อยคำ.