การรักษาจิตและความทุกข์ในพระพุทธศาสนา : หน้า 199/243

ประโยค๒ - พระธัมม์ทุก๓ถูกอรรถแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 197 จากทุกข์ จึงได้บ่วง พระอาจารย์ของข้าพระองค์นั้น กล่าวอธิบรร- ถา, พระอุปชฌาย์กล่าวว่านัก๓๓. ข้าพระองค์นั้นได้ทำความตกลง ไว้ "ในพระพุทธศาสนานี้ สถานเป็นที่เหยียบย่างของเราไม่มีเลย, เราเป็นคุฬสสามอีกจากทุกข์ได้, เราจักเป็นคุฬสศ์ ดังนี้ พระ เจ้าข้า. พระศาสดา ภิกษุ ถ้าเจ้าอาสามารถรักษาได้เพียงสิ่งเดียว เท่านั้น, กิจคือการรักษาสิ่งทั้งหลายที่เหลือ ย่อมไม่มี. ภิกษุ. อะไร? พระเจ้าข้า. พระศาสดา. เธออาจรักษาเฉพาะจิตของเธอ ได้ไหม? ภิกษุ. อารักษาได้ พระเจ้าข้า. พระศาสดา. ประทานพระโอวาทนี้ว่า "ถ้ากระนั้น เธอง รายเฉพาะจิตของตนไว้ , เธออาจนางทุกข์ได้" ดังนี้แล้ว จิงตรสพระคาถานี้ "ผู้มีปัญญา พึงรักษาจิต ที่เห็นได้แสนยาก จะเลี้ยงนิ่ง มักหาดไปในอารมณ์ตามความ ใคร, (เพราะว่า) จิตที่มิคุ้มครองไว้ได้ เป็น เหตุนำสุขมายัง" [แก้ธรณ] บรรดาท่านเหล่านั้น บาทว่า สุกุทธ์ ได้แก่ ยกที่จะแห็นได้ ด้วยดี. บาทว่า สุขปุ่ง ละเอียดที่สุด ได้แก่ ละเอียดอย่างยิ่ง. บทพระคาถาว่า ยุขณ กามินปติณี ความว่า มักไม่จิราคา