บทสนทนาระหว่างท้าวสักกะกับนางสุขาดา : หน้า 160/243

ประโยค- พระธัมม์ทัณฑาถูกฉลุลายภาค 2 - หน้า ที่ 158 แม้นางสุจิตรา ถึงแก่วรมแล้ว ก็ได้ไปเกิดในนภาวังค์ นั่นเหมือนกัน. สวนชื่อจิตตลา มีประมาณ 500 โยชน์ ที่พวก เทพพาเหล่าทพบุรุษผู้มีบุญนินทิตเกิดแล้วให้หลงเที่ยวไปร้อย เกิด แล้วแม่แกนง. [ท้าวสักกะโอวาทนางสุขาดูเป็นนางนกยาง] ส่วน นางสุขาดา ถึงแก่กรรมแล้ว เกิดเป็นนางนงนภในซอก เขาแห่งหนึ่ง. ท้าวสักกะทรงตรวจดูบริวารกาของพระองค์ ทรง รบว่า "นางสุขรรมเกิดแล้วในที่นี้เหมือนกัน. นางสุจิตรา และ นางสุจิตรา ก็อย่างนั้น," พลางทรงดำรัส (ต่อไป) ว่า "นางสุขาดา เกิดที่ไหนหนอ?" เห็นนางเกิดในซอกเขานั้นแล้ว ทรงดำรว่า "นางสุขาดานี้เทลา ไม่ทำบุญอะไร ๆ บัดนี้เกิดในมโนคิดเชิญจาน, แม้มันนี่ ควรที่เราจะให้งานทำบุญแล้วนำมาไว้สังสิติ" ดังนี้แล้ว จึงทรงจำแลองดภาพ เสด็จไปยังสำนักของนางด้วยเทพที่เขาไม่รู้จ็ คริสถามว่า "เข้าเทียวทำอะไรอยู่ที่นี่ ?" นางกยาว. นาย ก็ท่านือใคร ? ท้าวสักกะ. เรา คื้อมะ สามของเจ้า. นางนายาว. ท่านเกิดที่ไหน ? นาย. ท้าวสักกะ. เราเกิดในดาวดึงส์สวโลก. ก็เจ้าสถานที่เกิดแห่ง หญิงสาหของเจ้าแล้วหรือ ? นางนายาว. ยังไม่ทราบ นายน. ท้าวสักกะ หญิงแม่เหล่านั้น ก็เกิดในสำนักของเราเหมือนกัน