พระจุฬปินถกะ - เรื่องราวจากพระธัมมปทุต : หน้า 112/243

ประโยค๒ - พระธัมมปทุตถูกแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 110 ๑๓. เรื่องพระจุฬปินถกะ [๑๑] [ข้อความเบื้องต้น] พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระวุ้ง ทรงปรารถพระกระษ ชื่อว่าจุฬาปินถก ครับสาระธรรมเทศนานี้ว่า “อุปาจานบุปผมเทน” เป็นต้น. [อิดาสเศร ฮู้ได้ทาสเป็นสามี] ดังได้กล่าวมา อิธาแห่งสกุลของเศรษฐีในพระนครราดกุ้งท์ ในเวลาเขาเจริญวัย มารดาบิดาอภัยงกวาดขนิษฐึบนบนแห่ง ปราสาท ๓ ชั้น (แต่บาง) เป็นสรไลน์ในรูป เพราะความเป็น ผู้มาแล้วด้วยความเมาในความเป็นสาว จึ่งทำสนทะกับทาสของ ตนเอง กลัวว่า “คนอื่น ๆ จะพึงกรรมนี้อยู๋ทางด่าน” จึงพูด อย่างนี้ว่า “เรา วันนี้ ๒ ไม่อาจอยู่ในนี้ได้, ถามาริดของฉัน ทราบความเสียหายนี้ใช่รึ จัดห้ามเรให้เป็นท่อน้อยท่อนใหญ่นะ; เราจะไปสุดต่างเมืองแล้วอยู่” ทั้ง ๒ คนนัน ถืออาหทรัพย์อันเป็นสาระ ที่จะพึงนำไปได้ด้วยมือในเรือน ออกไปทางประตูด่านเหนือแล้ว คึก ชวนกันว่า “เราทั้ง ๒ จัดต้องไปอยู่ในสถานที่แห่งใดแห่งหนึ่งนั้นที่ซน เหล่าอี่นไม่รู้มาถึง” ดังนี้แล้ว ทั้ง ๒ คนได้เดินไปแล้ว. [มีรูปด้วยกัน ๒ คน] เมื่อเขาทั้ง ๒ อยู่ในที่แห่งหนึ่ง นางตั้งครรภ์แล้ว เพราะอาศัย การอยู่ร่วมกัน. * พระมหาทองคำ ป. ๓ (ปัจจุบันเป็นพระธรรมคลด) วัดพรมนิวาส แปล.