พระธัมม์ทัณฑ์ฉุกเฉิน ปลุก ๒ : หน้า 221/243

ประโยค๒ - พระธัมม์ทัณฑ์ฉุกเฉิน ปลุก ๒ - หน้า ๒๑๙ ทราบว่ากุฏิฑ์เหล่านี้ เริ่มวิสสนแล้ว จึงทรงเรียกภูฎเหล่านี้ ตรัสว่า "อย่างนั้นนั่นแล ภิกษุทั้งหลาย ขึ้นชื่อว่าภาพนี้ ย่อม เป็นชนกับาด้วยภาษะแดนโดยแท้ เพราะอรรถว่าต้องแยก ไม่มั่นคง ดั่งนี้แล้วทรงฉายพระโอวาทไป แม้ประทับอยู่ในที่ ๑๐๐ โยชน์ ก็ เป็นประกะหว่างประกะนั้นในที่เฉพาะหน้าของภิกษุเหล่านั้น ทรงฉายพระ ฉัพพรรณรัศมี มีพระรูปรากฏอยู่ ตรัสพระคาถานี้ว่า "บัณฑิต รู้กฏกานนี้ อันเปรียบด้วยหม้อ, คันฉันต์ อันเปรียบด้วยนคร, พึงรมาตด้วยอาวุธคือปัญญา พึงรักษาความชนะที่ชนะแล้ว และพึงเป็นผู้ไม่ติดอยู่" [แก่อรรถ] บรรดาภะเหล่านี้ น บาว ๆ คู่มูป่า ความว่า รู้กฏกานนี้คือ ที่บ่าวประชุมแห่งอาการมีผมเป็นอาถ ซึ่งชื่อว่าเปรียบด้วยหม้อ คื เชนกับภาชนะดิน เพราะอรรถว่าไม่มีถังและทรามกำลัง เพราะอรรถ ว่าเป็นไปชั่วคราว ด้วยความเป็นภายไม่ยั่งยืน บทพระคาถาว่า นครปุ่ม จิตมิม ฯลฯ เป็นต้น ความ ว่า ธรรมคณะ มีคีลิก แลอ้อมด้วยกำแพง ประกอบด้วยประตู และป้อม ยอมชื่อว่ามันคงภายนอก, ถึงพร้อมด้วยถนน ๔ แห่ง มีร้านตลาดในระหว่าง ชื่อว่าเจ็ดจิกาใน, พวกโจรภายนอก มาฉุครนั่น ด้วยคิดว่า "เราจักปลิด ก็ไม่อาจเข้าไปได้ ย่อม เป็นดังว่ากระทบภูเขา กระท่อกกลับไป ฉันใด, กูลบุตรผู้บันติฏ ถีฉันนั้นเหมือนกัน กันวิบาสนาจิตของตน ทำให้มั่นคง คือให้