การเจริญภาวนาและการวิปัสสนา : หน้า 120/243

ประโยค๒ - พระถัชปัทถุถูกฉลุแต่มภรังษีภาวนามฐษุพระอรหัติ ของหมอวิกา ประทับนั่งบนอาสนะที่เขาคัดแต่งไว้ [พระองค์ในถุกเจริญภาวนาเบาะพระอรหัติ] ฝ่ายพระองค์ในถุก นั่งดูพู่อรหัติ พาลาอุผาม่อนนั้น บริการว่า "ไรโชฬรัส ริโโชฬรัส" เมื่อตนถุกก่อนผื่นนั้น ท่อนผ้าสีดำทรงหมองแล้ว ลำดับนั้น จึงคิดว่า "ท่อนผืนนี้สะอาด แท้ ๆ แต่คิศอภาพนี้ จึงจะปกติเดิมเสีย กลายเป็นของเศร้า- หนองอย่างนี้ไปได้ สงสารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ? (ครั้นแล้ว) เริ่ม ตั้งความสิ้นและความเสื่อม เจริญ์ปัสสนา พระสาดา ทรงทราบว่า "จิตของพระองค์ในถุกขึ้นสู่ วิปัสสนาแล้ว" จึงตรัสว่า "ถุกในถุก เธออย่าทำความหมาย เฉพาะท่อนผ้านั้นว่า 'เศร้าหมองแล้ว ดิถีสิ' กิริสทั้งหลาย มีสีผิวอาศะเป็นฉัน มีอยู่ในใจของเธอ, เธอจึงน่า (คือกิริยา) มันออกเสีย" ดังนี้แล้ว ทรงแผ่พระรัศมี เป็นผู้มีพระรูปปรากฏ ดูปรากษุนนตรงหน้า ได้ทรงภาวนาอธิษฐานว่า "ราะจะ ซื้อže, แต่เธอō (ละอง) ท่านา เรียกว่า (สุติ) มิ; คำว่า "สุติ" นั่นเป็นชื่อ ของราศะ; ภิกษุหล่านั้น ละสุภินนั้นได้ขาดแล้ว อยู่ในสาศนาของพระพุทธเจ้าผู้ปลดจากราศี โกละ ชื่อว่ารูติ, แต่รูติ (ละอง) ท่านหา เรียกว่า (สุติ) มิ; คำว่า "สุติ" นั่นเป็นชื่อ ของโกละ; ภิกษุหล่านั้น ละสุภินนั้นได้ขาดแล้ว