พระธัมม์ปัททุถกฎ แปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 126 : หน้า 128/243

ประโยค₂ - พระธัมม์ปัททุถกฎแปล ภาค ๒ - หน้า ที่ 126 ระหว่างเรือน ๒ หลัง เพื่อคองเข้าเรือนทั้ง ๒ โดยอ้อมโขตดีวกัน. พระราชาทอดพระเนตรเห็นพวกมันแล้ว ได้ทรงแอชุมอยู่ในงา เรือน. ในวงที่พวกมันดูอุณโมงค์บ้านเรือน ได้เเสดงวูดสิ่งของ มาเทพ ตื่นนี้แล้ว ก็จะยายมินันนั้น กล่าวว่า "มณิฏ มณิฏ, กิญฺฒะ มณิฏ ? อภิปี ต ชานามิ ชานามิ." โจรเหล่านั้น ได้ฟังคำนันแล้ว ก็เกิดใจกลัวทั่งแม้ที่นุ่ม เสีย หนี้ไปโดยทั้ง ๆ หน้าเทียม ด้วยบอกกันว่า "นัยว่า เจ้าคนนี้รู้จักพวกเรา, มันดำให้พวกเราชินายเสียงดีนี้." [ทรงเห็นโจรนี้เพราะมณติของมานพ] พระราชาทอดพระเนตรเห็นโจรเหล่านักลักหนีไป และได้ ทรงลงสัมเสงมาพนมนอกนี้สายายนมครอยู่ ทรงทำหนด (ความเป็น ไป) ของพวกชาวเมืองได้แล้ว จึงเสด็จเข้าพระราชวัง; แลเมื่อ ราตรีสว่างแล้ว พอเช้าตรู่ ก็รับสั่งเรียกบูรณคนหนึ่ง (มาเฝ้า) ตรัส ว่า "พนาย เธอคงไป พวกโจรดูอุณโมงค์ในเรือนชื่อในน ในถนน โนน, ในเรือนหลังนั้น มีนามเพรียญศิลปะมาแต่เมืองตกกิลลา (คน. หนึ่ง) เธออนำเขามา." เขาไปบอกว่า "พระเจ้าอยู่หัว รับสั่งหาท่าน" แล้วนำ มานพมา. ลำดับนั้น พระราชา ตรัสละเขาว่า "พ่อ เธอเป็นมานพ ผู้เรียนศิลปะมาจากเมืองตกกิลลาหรือ?"