พระธัมม์ทัศนะฉบับแปล ภาค ๒ - หน้า 220 : หน้า 222/243

ประโยค๒ - พระธัมม์ทัศนะฉบับแปล ภาค ๒ - หน้า 220 เป็นเช่นกับนคร ห้ามกีเลสที่มีรัศมีน่า ๆ พึ่งม่า ด้วยอารมณ์คือปัญญา อันสำเร็จแล้วด้วยวิสาสนา และสำเร็จแล้วด้วยอธิษฐาน ชื่อว่า พิงธ คือพิงประเทศสมาธิ ในระหว่างนั้น จุดนักษรีอยู่ในนคร รวบหมู่โจร ด้วยอาวุธประณีตต่าง ๆ มืออาวุธคมบ้างก็เป็นดิน ฉะนั้น." สองบทว่า จิตญาณ ภูษา ความว่า กุลญาตร เมื่อมีต้องเสพ อาวาสเป็นที่สบาย ฉุตเป็นที่สบาย โภชนะเป็นเครื่องสบาย บุคคล เป็นที่สบาย และการฟังธรรมเป็นเหตุบุญเป็นต้น เข้าสมบัติใน ระหว่าง ๆ ออกจากสมบัติ นั้น พิจารณาสังเวชทั้งหลายด้วยจิตหมดจด ชื่อว่าพิงธารธรรมที่ชนะแล้ว คือวิสาสนาอ่อนที่นึกขึ้นมาแล้ว สองบทว่า อนวโลน สีย ได้แก่ พิงเป็นผู้ไม่มีอโยช อธิษฐานว่า เหมือนอย่างว่า นักรบ ทำชู้เป็นที่พักพาในภูมิ ประเทศเป็นที่ประจิตแห่งสงคราม รวบอยู่กับอริ เป็นผู้หวี หรือจะหายแล้ว เมื่อเกาะหย่อนหรือเมื่ออาวุธลัดดก ก็เข้าไป ยังอุธมเป็นที่พักพลา พักผ่อน กิน ดื่ม ผูกสอด (เกราะ) จับอาวุธ แล้วออกรบอีก ยืนสนานอย่างฝ่าจื่น ชนะประโยชน์มิได้ นะ รักษา ชื่นชนะแล้ว ก็ว่าบันดัน เมื่อพักผ่อนอย่างนั้นในชุมชนเป็นที่พักพิง พล ยินดีชุมเป็นที่พักพลณัน ก็พึงทำรามสมบัติให้เป็นไปใน เรื่องมอของปรปักษ์ ฉันใด ภิกษุฉันนั้นเหมือนกัน หม่นเข้าสามบิดี ออกจากสมบัติ นั้น พิจารณาสังเวชทั้งหลาย ด้วยจิตอันหมดจด ๓. สงฆมดีส ส ใส่สายประเทรษแห่งสงคราม ในที่นี้เป็นที่ผู ้แห่งสงคราม คือในสมุทรี หรือสนามรบ.