พระอีมปิฎกฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 85 : หน้า 87/243

ประโยค - พระอีมปิฎกฉบับแปล ภาค ๒ - หน้าที่ 85 อุบาย" จึงตรัสกล่าวอ้างตลอดหลายว่า "ผู้ใดจริงทั้งหลาย ในกาลก่อนแต่กาลนี้ เราอุตส่าห์เสร็จสิ้นธรรมแล้ว ก็เป็นผู้แรงสังสอยอยู่รอบข้างที่เดียว, นางสาววดี แสดงหน้าใสไท่เป็นนิตย์, นางกัลยาไปแล้ว; ก็บัดนี้ เราก็ยินใจได้นะ, เราก็ได้อยู่โดยความสุข." พวกอำมาตย์ทูลว่า "ข้าแต่สมมติเทพ กรรมนี้ใครหนอเจ้า ทำแล้ว?" พระราชา ตรัสตอบว่า "จักเป็นกรรม อันใด ๆ ทำแล้วด้วยความรักในเรา" พระนางมาคิทยา ทรงยืนเฝ้าอยู่ในที่ใกล้ ฟังพระคำสันนั้นแล้ว จึงกราบทูลว่า "ใคร ๆ คนอันจักไม่อาจทำได้, พระเจ้าข้า กรรมนี้ อันนี้อมรันทำแล้ว, หม่อมฉันส่งอาให้ทำ." พระราชา ตรัสว่า "ซื่อว่าสัตว์ผู้มีความรักในเทออื่น ยกไว้เสียแต่เจ้า ย่อมไม่ดี, เราย่อใจ, พระทวี วิสมัยให้พรแก่เจ้า, เจ้าของให้ยกงมู่งของตามวา." นางส่งว่ายไปแก่วิชาว่า"พระราชาทรงพอพระหยั่ง จะพระราชทานพรแก่เรา, จงเร็ว." พระราชา รับสั่งให้ทำสักการะใหญ่แก่ญาติทั้งหลายของพระนางมาคิทยา ซึ่งมาแล้ว ๆ แม้ว่าคนผู้ใช้อภิชฌาย์ของพระนาง มาคิทยา เห็นสักการะนั้นแล้ว ก็ให้สั่งว่า "พวกเราเป็นญาติของพระนางมาคิทยา" พากันมาแล้ว. พระราช รับสั่งให้บังคนเหล่านั้นทั้งหมดว่า แล้วให้ดูหมูทั้งหลายประมาณแค่ สะคือ ที่พระลานหลวงแล้ว ให้คนเหล่านั้นนั่งลงในเหล่าหมูเหล่านั้น เอาดินร่วมกลบ ให้กสิ่งฟางไว้บนบน แล้วจุดไฟ, ในเวลาที่หนังถูกไฟไหม้แล้ว, รับสั่งให้ไกลด้วยไฟเหลือทั้งหลาย ให้ทำให้เป็น