ข้อความต้นฉบับในหน้า
ประโยค2- พระอิ่มพระภูมิถามกูแปลก ภาค 2 - หน้า 20
ไว้ในระหว่างเท้าทั้ง 4.แม่โคดังกำหลายร้อย ต่างก็พูดกันเบียดเสียด
ข้างทั้ง 2 ของโคอุสเคราะห์ออกไป. ถึงนายโคบาล ก็คิดว่า "เจ้าโค
อุสตะตูนี้" เมื่อก่อน ออกทีหลังโคกตั๋ว, แต่นี้ ออกไปก่อนโค
ทั้งหมด แล้วเนี่ยงอยู่ที่ประตูออกกดเทียว, นั้นจะมีลูกอุ่นใครหนอ?"
จึงเดินไป แลเห็นเด็กนอนอยู่ภายในท้องโคนั้น หวนกลับได้ความ
รักเสมือนบุตร จึงนำไปส่งเรือน ด้วยคิดว่า "เราได้ลูกชายแล้ว."
นางกาลี ไปแล้ว ถูกเศรษฐีญามิ้วล่าเรื่องนั้น อันเศรษฐีวกล่าว
ว่า "เจ้าของไป จงให้ทรัพย์เขา ๑ พันแล้ว นำมันกลับมาอีก" ดังนี้
แล้ว ให้ทรัพย์ ๑ พันแล้ว ได้นำกลับมาอีก
[นางกาลีมาโมส ไปให้กวียนทับ]
ครั้งนั้น เศรษฐีกล่าวกับนางกาลีว่า "แกลกี ในเมืองนี้
มีพวกเกวียน ๕๐๐ ลำ ลูกขึ้นแต่ชำมุด ย่อมไปคลาย, เจ้าจง
เอานี้ไปให้นอนไว้ที่ทางเกวียน (ทางล้อ) พวกโคจิกเหยียบมัน
หรือกล่อเกวียนกัด (ตัวมัน) พอรู้เรื่องของมันแล้ว จึงกลับมา."
นางกาลี นำเด็กไปแล้ว ให้นอนอยู่ที่ทางเกวียน. ในกาลนั้น
หัวหน้ากวีริน ได้ให้อั่งหน่า. ครั้งนั้น พวกโคของเขา ถึงนี้น
แล้ว ต่างพากันสลัดแอกเสีย. แม้จะถูกหัวหน้ายันแล้วงับไปดัง
หลายครั้ง ก็ไม่เดินไปข้างหน้า. เมื่อหัวหน้านั้น พยายามอยู่กับโค
ทั้ง 2 นั้นอย่างนี้เทียว อุด้นขึ้นแล้ว (ก็พอสว่าง). เขาจึงคิดว่า
"โคทั้ง 2 พากำทำเหตุนี้ เพราะอะไร?" จึงตรวจตราดูทาง
เห็นทากแล้ว ก็คิดว่า "กรรมของเราหนหนักหนอ" มีความยินดีว่า