ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
แนวคิด การบำเพ็ญบารมี(๑)
๑๕
อุเบกขาบารมี ซึ่งเป็นสิ่งที่เราต้องดำเนินรอยตามท่าน
จากบุญที่สั่งสมมากเข้าๆ จนกลายเป็นบารมี จากบารมี
ขั้นธรรมดา เมื่อสั่งสมมากเข้าๆ เช่น เคยถวายมหาทานซึ่งเป็น
วัตถุภายนอก ต่อมากล้าที่จะให้ทานด้วยเลือดเนื้อ หรือชีวิต
บารมีนั้นก็กลั่นกล้ามากขึ้นเป็นอุปบารมี และปรมัตถบารมีในที่สุด
คือ ทุ่มเทสร้างชนิดเอาชีวิตเป็นเดิมพัน กล้าให้ชีวิตของตนเอง
เป็นทาน เพื่อหวังบรรลุสัมมาสัมโพธิญาณ จนกระทั่งบารมี
ครบถ้วนหมด ๓๐ ทัศ
คนในโลกนี้อาจกล้าที่จะสละวัตถุสิ่งของ หรือสละเลือด
เนื้อเป็นทาน แต่การให้ชีวิตเป็นทานเป็นสิ่งที่ทําได้ยากอย่างยิ่ง
สําหรับพระบรมโพธิสัตว์นั้นท่านกล้าที่จะให้ชีวิตเป็นทาน โดย
ไม่มีความหวั่นกลัวต่อมรณภัยเลย บารมีของท่านจึงครบหมด
ทั้งขั้นธรรมดา ขั้นอุปบารมี และขั้นปรมัตถบารมี นอกจากนี้แล้ว
ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ อธิษฐาน เมตตา
อุเบกขาบารมี ท่านก็ทุ่มเทเอาชีวิตเป็นเดิมพัน บารมี ๓๐ ทัศ
ของท่านจึงเต็มเปี่ยมบริบูรณ์ไม่มีพร่องเลย
ความกล้าคิดของพระบรมโพธิสัตว์ยิ่งใหญ่เหนือมนุษย์ทั่วๆ
ไป บางคนคิดไม่ออกว่า ทำไมสร้างบารมีต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน
ทำไมสร้างบารมีมีแต่นำความทุกข์หรือความตายมาให้ ไม่เห็น
นำความสุขมาให้เลย แต่วิสัยของพระบรมโพธิสัตว์มองไกลไปว่า