การปฏิบัติธรรมสู่ความสุขที่แท้จริง : หน้า 302/554

ธรระพี ประช ผู้ชนะสิบทิศ ๑ (จอมจักรพรรดิราช) ๓๐๑ การปฏิบัติธรรมเจริญสมาธิภาวนา คือ การทําใจหยุด ใจนิ่ง กลั่นใจของเราให้บริสุทธิ์ผ่องใส เพราะใจที่บริสุทธิ์ผ่องใส จะเป็นใจที่ละเอียด นุ่มนวลควรแก่การงาน ที่เราจะนำใจของ เราดำเนินเข้าสู่เส้นทางสายกลาง เพื่อให้เข้าถึงพระรัตนตรัย ภายใน ซึ่งเป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริงของสรรพสัตว์ทั้งหลาย เมื่อได้เข้าถึงพระรัตนตรัยแล้ว ความสุขที่เต็มเปี่ยมบริบูรณ์ เป็นเอกันตบรมสุขย่อมจะบังเกิดขึ้นในชีวิตจะทำให้ชีวิตปลอดภัย ทั้งภัยในปัจจุบันนี้และภัยในสังสารวัฏ มีวาระแห่งภาษิตใน ตรณิยเถราปทาน ความว่า “พืชแม้น้อย แต่หว่านลงในนาดี เมื่อฝนตกอยู่โดย ชอบ ผลผลิตย่อมทำชาวนาให้ยินดี แม้ฉันใด พุทธเขตที่ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้นี้ ก็ฉันนั้น เมื่อกระแสธาร แห่งบุญเพิ่มขึ้นโดยชอบ ผลนั้นจักทำเราให้ยินดี” การสร้างบุญบารมีที่ถูกเนื้อนาบุญเป็นสิ่งที่ประเสริฐที่สุด เพราะจะทำให้เราได้ประสบกับอานิสงส์ยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ สุดยอดแห่งเนื้อนาบุญ คือ การได้สร้างบุญกับพระสัมมาสัม พุทธเจ้า สมัยที่พระองค์ยังสร้างบารมีเป็นพระโพธิสัตว์ ท่านได้ สร้างบุญไว้ในพุทธเขตแห่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้พระองค์