ธรรมะเพื่อประชา : หน้า 21/554

ธรรมะเพื่อประชา แนวคิดการบำเพ็ญบารมี (๒) เวลาแห่งการทําใจให้หยุดนิ่ง เป็นเวลาที่ทรงคุณค่า นับ เป็นการประพฤติปฏิบัติตามคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า อย่างแท้จริง คำสอนในพระพุทธศาสนา เป็นคำสอนที่นำไปสู่ การปฏิบัติให้รู้แจ้งเห็นจริงด้วยตนเอง และนำไปสู่ความบริสุทธิ์ หลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งมวล แม้เราได้ศึกษาคําสอนมา มากมายเพียงไร แต่ถ้ายังไม่ได้ลงมือปฏิบัติ ก็ไม่ชื่อว่าเป็นผู้ทรง ธรรม ยังคงเป็นเพียงใบลานเปล่า คือ รู้เฉพาะภาคทฤษฎี แต่ ภาคปฏิบัติเข้าไม่ถึง เพราะฉะนั้นการจะเป็นผู้ทรงธรรมที่มีชีวิต สมบูรณ์ ได้รับรสแห่งธรรม ที่เรียกว่า ชนะรสทั้งปวงนั้น ต้องเริ่ม จากการฝึกฝนใจให้หยุดนิ่งนี่เอง มีวาระพระบาลีใน ขุททกนิกาย เถรคาถา ว่า “พหูนํ วต อตฺถาย อุปปชฺชนฺติ ตถาคตา อิตถีนํ ปุริสานญฺจ เย เต สาสนการกา พระตถาคตเจ้าทั้งหลายเสด็จอุบัติขึ้นมาก็เพื่อ ประโยชน์สุขแก่คนหมู่มาก ทรงบำเพ็ญประโยชน์ทั้งแก่สตรี และบุรุษ ผู้ทําตามคำสอนของพระองค์” ตถาคต เป็นพระนามหนึ่งของพระบรมศาสดา หมายถึง ผู้เสด็จไปดีแล้ว คือ เสด็จไปที่ไหนก็เป็นมงคล จนกระทั่งเสด็จ ไปสู่อายตนนิพพาน นอกจากนี้พระพุทธองค์ยังทรงชี้ทาง