ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒๑ (ผู้เปี่ยมด้วยความเมตตา)
๕๐๐
เมื่อรู้ว่ารุ่งเช้าอาจารย์เสนกะจะเอาพระขรรค์ตัดคอตนที่หน้าประตู
ก็ตั้งใจที่จะสั่งสอนอาจารย์ทั้งสี่ ให้เข็ดหลาบไปตลอดชีวิต
รุ่งเช้า อาจารย์ทั้งสี่ ก็ถือพระแสงขรรค์ยืนอยู่ภายใน
ประตูวังแต่เช้า คอยดักมโหสถผู้จะมาเป็นเหยื่อ เมื่อไม่เห็น
มโหสถมาสักที ก็ผิดหวังไปตามๆ กัน เมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลย
มานาน และสายมากแล้ว จึงชักชวนกันไปเฝ้าพระราชา ฝ่าย
มโหสถผู้เปรื่องปราด ครั้นอรุณขึ้นก็สนานกายด้วยน้ำหอม
ประดับกายด้วยเครื่องอลังการทุกอย่าง ได้เดินทางเข้าเมือง
พร้อมด้วยมหาชนที่มาห้อมล้อม เมื่อมาถึงก็ลงจากรถถวาย
บังคมพระราชา
พระราชาทอดพระเนตรเห็นกิริยาของมโหสถทรงดำริว่า
ถ้ามโหสถเป็นข้าศึก คงไม่แสดงความเคารพพระองค์ จึงรับสั่ง
ให้มโหสถเข้าเฝ้า มโหสถทูลเตือนพระราชาว่า “ข้าแต่พระปิ่น
ประชา พระองค์ถือเอาคำของบัณฑิตทั้งสี่ และมีพระบัญชาให้
ฆ่าข้าพระบาทผู้ไร้ความผิด”
จากนั้นมโหสถได้ประกาศความลับของอาจารย์ทั้งสี่
ให้พระราชา พร้อมด้วยเหล่าอามาตย์ข้าราชบริพารทราบว่า
“เสนกะทำกรรมหยาบช้า ได้ฆ่าหญิงแพศยานางหนึ่งในสวน
ไม้รังเพื่อแย่งชิงเครื่องประดับ เรื่องนี้เสนกะได้บอกสหายสนิท