เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๑ (บริจาคกัณหาชาลี) : หน้า 173/554

Boประช เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๑ (บริจาคกัณหาชาลี) ๑๗๒ ทรงทอดพระเนตรดูพระกุมารพระกุมารี ซึ่งมีใจเด็ดเดี่ยวดุจ พระองค์ แต่ก็ยังกันแสงอยู่ ด้วยความคิดถึงพระบิดาที่จำต้อง จากไป ฝ่ายชูชกเข้าไปป่าเอาฟันกัดเถาวัลย์ถือมาผูกพระหัตถ์ ขวาของพระชาลีกุมารและพระหัตถ์ซ้ายของพระกัณหาชินากุมารี ถือปลายเถาวัลย์ไว้ แล้วเฆี่ยนตีต่อหน้าพระเวสสันดร สั่งให้ทั้งสอง หยุดร้องไห้ จากนั้นก็ฉุดดึงพระกุมารทั้งสองออกจากป่าไป นี่เป็นตอนหนึ่งของการบริจาคปุตตทาน คือ พระโอรส และพระธิดาเป็นทาน เมื่อพวกเราได้ยินได้ฟังแล้ว อย่าเข้าใจผิด คิดว่า การสละลูกเป็นทานเป็นการทรมานหรือโยนความทุกข์ ให้กับลูก เพื่อหวังความสุขให้กับตนเองหรือเพื่อหวังอะไรอย่างอื่น เพราะพูดถึงเรื่องการให้ทานเพื่อจะมาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มันเป็นเรื่องที่ละเอียดอ่อน ทานที่พระองค์ท่าในครั้งนี้ เป็น มหาทานบารมีที่จะทำให้บารมีของพระองค์เต็มเปี่ยม ส่วนพระโอรส และพระธิดาไม่ได้ถูกพระเวสสันดรขับไล่ หรือบีบบังคับให้พราหมณ์ชูชกเพราะความรังเกียจ แต่เป็น ความยินยอมพร้อมใจของทั้งสองฝ่าย ทั้งพระบิดาและพระ โอรสพระธิดาที่จะทำความปรารถนาของพระบิดาให้เต็มเปี่ยม อีกทั้งพระโอรสพระธิดาทั้งสองก็มีชาติเชื้อของนักสร้างบารมีด้วย มีธาตุของผู้มีพระนิพพานเป็นเป้าหมายเหมือนกัน และก็เคย สร้างบารมีร่วมกันมานับภพนับชาติไม่ถ้วนแล้ว