มหาชนด้วยธรรมะ: บัณฑิตน้อยและศาลา : หน้า 347/554

มหาชนด้วย ธรรมะ ประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒ ( ๒ (สืบหาบัณฑิต) ๓๔๖ เมื่อสร้างศาลาเสร็จ บัณฑิตน้อยจะเรียกช่างศิลป์มา เขียนภาพอันวิจิตรตระการตา โดยเป็นผู้คอยกำกับ ศาลานี้ บังเกิดขึ้นอย่างงดงามเปรียบเสมือน สุธรรมาเทวสภา หลังจาก สร้างศาลา ก็ให้ขุดสระโบกขรณีด้วยดำริว่า เพียงแค่ศาลาใหญ่ ยังไม่งดงามเพียงพอ หากไม่มีสระก็จะไม่เป็นที่บันเทิงใจ สระจะ ทำให้ศาลาน่าอยู่ขึ้น และรู้สึกเย็น สระโบกขรณีมีลักษณะเป็น เวิ้งกว้างลดเลี้ยวอย่างมีศิลปะนับได้พันกุ้งมีท่าน้ำสำหรับลงอาบ และแม้มหาชนจะมากันมากมาย ก็สามารถกระจายกันลงไป อาบนํ้าได้อย่างสบาย โดยไม่ต้องเบียดเสียดกัน ทัศนียภาพของสระมีความเป็นธรรมชาติ มีดอกบัวงดงาม บัณฑิตน้อยได้ให้ปลูกดอกอุบลและปทุม ยามมีดอกก็บาน สะพรั่งสลับกันหลากสี น้ำในสระใสเย็น มองเห็นได้ถึงพื้นดิน ฝูง ปลาก็พากันว่ายเวียนวนไปมา ราวกับสุนันทาโบกขรณีอันมีใน ดาวดึงสพิภพ บัณฑิตน้อยได้จัดการเป็นที่เรียบร้อย โดยหวัง อนุเคราะห์มหาชน มุ่งท่าสถานที่ให้เป็นทาน สมณพราหมณ์ทั้ง หลายต่างมารับภัตตาหารที่นี่ ทำให้มหาชนมีโอกาสได้ท่าทาน และได้ใช้สถานที่แห่งนี้ตามอัธยาศัยอย่างสบายใจ ยิ่งไปกว่านั้น ในกาลอันควร บัณฑิตน้อยยังก้าหนดให้มี การประชุมกันในห้องโถงของศาลา ทั้งได้แนะนำมหาชนในสิ่งที่