ธรรมะเพื่อประชา: มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒๐ : หน้า 493/554

ธรรมะเพื่อประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๒๐ (อย่าบอก ความลับแก่ใคร) ៤៩២ พระเจ้าวิเทหราชยังไม่ยอมเชื่อ เพราะเคยหลงเชื่อบัณฑิตทั้งสี่ ทำให้เกือบต้องประหารมโหสถโดยรู้เท่าไม่ถึงการณ์ เสนกะเห็น ว่าพระราชาไม่ทรงเชื่อ ก็เพ็ดทูลให้ลองตรัสถามมโหสถดูว่า มโหสถกล้าที่จะบอกความลับของตนแก่ใครบ้าง วันรุ่งขึ้น เมื่อบัณฑิตทั้งห้ามาประชุมพร้อมกันพระราชา ได้ตรัสถามว่า “ควรเปิดเผยข้อความที่ควรติเตียนหรือควร สรรเสริญ อันเป็นความลับแก่ใครบ้าง” เสนกะ งวางแผนไว้แล้ว รีบกราบทูลว่า “สหายใดเป็นที่พึ่งของเพื่อนผู้ถึงความทุกข์ยาก บุคคลควรเปิดเผยข้อความที่ควรติเตียนหรือควรสรรเสริญ อัน เป็นความลับแก่สหายนั้น” ปุกกุสะทูลว่าควรเปิดเผยแก่น้องชาย กามินทะทูลว่า ควรเปิดเผยแก่ลูกชาย เทวินทะทูลว่า ควรเปิด เผยความลับแก่มารดา พระราชาได้รับค่าตอบจากบัณฑิตทั้งสี่แล้ว ทรงหันมา รับฟังคำาตอบจากมโหสถบ้าง เนื่องจากมโหสถยังไม่ทราบแผน การณ์มาก่อน จึงกราบทูลไปตามตรงว่า “การซ่อนความลับไว้ เป็นการดี การเปิดเผยความลับไม่มีเลย บุคคลผู้มีปรีชาเมื่อ ความปรารถนายังไม่สําเร็จก็พึงอดกลั้นไว้ ครั้นความปรารถนา สำเร็จแล้ว จึงกล่าวตามสบาย” พระราชาทรงสดับเช่นนั้น รู้สึกขัดเคืองพระทัย เพราะคำตอบเช่นนั้นได้สะกิดพระทัยของ พระองค์ว่า มโหสถคิดก่อการกบฏอย่างแน่นอน