ธรรมะเพื่อประชา: การให้ทานและผลบุญ : หน้า 269/554

ธรรมะเพื่อประชา เดินตามทางของบัณฑิต(๗) ២៦៨ ตเถว สีลวนฺเตสุ อปฺปกํปิ กต์ การ์ วิเจยฺย ทานํ ทาตพุฒิ วิเจยฺย ทานํ ทตฺวาน คุณวนฺเตสุ ตาทิสุ ปุญฺญ่ โหติ มหปุผล ยตฺถ ทินฺนํ มหปุผลํ สนฺนํ คจฺฉนฺติ ทายกา พืชแม้มากที่บุคคลหว่านแล้วในนาดอน ผลย่อมไม่ ไพบูลย์ ทั้งไม่ยังชาวนาให้ปลื้มใจ ฉันใด ทานมากมายที่ บุคคลเข้าไปตั้งไว้ในบุคคลผู้ทุศีล ก็ฉันนั้น ย่อมไม่มีผลไพบูลย์ ทั้งไม่ยังทายกให้ปลาบปลื้ม พืชแม้น้อยอันบุคคลหว่านแล้ว ในนาดี เมื่อฝนหลั่งสายน้ำโดยสม่ำเสมอ ผลย่อมยังชาวนา ให้ปลาบปลื้มใจ แม้ฉันใด ทานแม้น้อย ที่บุคคลบริจาคแล้ว ในท่านผู้มีศีล มีคุณความดี ผู้คงที่ บุญย่อมมีผลมาก ฉันนั้น ทานอันบุคคลให้แล้วในเขตใด มีผลมาก ควรเลือกให้ในเขต นั้น ทายกเลือกให้ทานแล้ว ย่อมไปสู่สวรรค์” การให้ทานเป็นการสั่งสมบุญ เพื่อเป็นเสบียงในการสร้าง บารมีอย่างสะดวกสบาย ผู้มีปัญญาจะหมั่นสั่งสมมหาทานบารมี และฉลาดในการเลือกทำกับเนื้อนาบุญ โดยเฉพาะกับท่านผู้ทรง ศีล ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ ผลของทานจะได้เจริญงอกงามไพบูลย์ พระพุทธองค์ยังทรงให้หลักอีกว่า ถ้าเกิดจิตเลื่อมใสเมื่อใด ให้ รีบทําทานเมื่อนั้น เมื่อเลื่อมใสในที่ใด ให้รีบทาทานในที่นั้น หาก มีจิตเลื่อมใสแล้ว มัวลังเลอยู่ อกุศลก็จะครอบงำ อย่าให้โอกาส