ธรรมะเพื่อประชา: ชูชก ขอโอรสธิดา : หน้า 153/554

ธรรมะเพื่อประชll เว ส สั น ด ร ช า ด ก ต อ น ที่ ๙ ตอนที่ ๙ ( ชูชก ขอโอรสธิดา) ๑๕๒ เมื่อไปถึงทางเข้าป่าใหญ่ ชูชกก็ถูกฝูงสุนัขล่าเนื้อวิ่งเข้าใส่ หมายจะขย้าคอกัดให้ตาย จึงรีบวิ่งหนีขึ้นต้นไม้เอาตัวรอดอย่าง ทุลักทุเล ฝ่ายพรานเจตบุตร ที่เหล่าพญาเจตราชแต่งตั้งให้อารักขา พระเวสสันดร เมื่อได้ยินเสียงคร่ำครวญของชูชก จึงคิดว่า พราหมณ์คนนี้คร่ำครวญอยากจะพบพระเวสสันดร คงจักขอ พระมัทรีหรือพระโอรสพระธิดา พราหมณ์คนนี้คงมาร้ายไม่ได้ มาดีอย่างแน่นอน เราจักฆ่าเขาในที่ตรงนี้แหละ จากนั้นได้เดิน ตรงเข้าไปพร้อมกับขู่ตะคอกใส่ พลางโก่งคันธนูหมายจะยิง พราหมณ์ให้ตาย ชูชกเห็นเช่นนั้นก็ตกใจกลัวตาย และด้วยความเป็นผู้มี ไหวพริบ จึงพูดโกหกพรานว่า “ข้าเป็นพราหมณ์ทูต เป็นผู้ไม่ สมควรถูกฆ่า เจ้าจงฟังข้าก่อน ชาวสีพีทั้งปวงหายขัดเคือง พระเวสสันดรบรมกษัตริย์แล้ว พระชนกก็ทรงปรารถนาพระโอรส ทั้งพระชนนีของพระองค์ทรงชราภาพ มีพระเนตรทั้งสองฝ้าฟาง เสื่อมโทรมลงไปทุกวันได้แต่คร่ำครวญหาพระโอรสปานใจจะขาด ข้าเป็นผู้ที่พระราชาพระราชินีส่งมาเป็นทูตเจรจา เจ้าจงฟังข้า ก่อน ข้าจักเชิญพระเวสสันดรกับพระราชโอรสกลับเข้าเมือง ถ้าเจ้ารู้จงบอกหนทางแก่ข้าด้วยเถิด” นี่เป็นวิธีการเอาตัวรอดของพราหมณ์เฒ่าชูชก ถ้อยคํา