ข้อความต้นฉบับในหน้า
Bะเพิ่งประชl
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑ ๗ (ความจริงปรากฏ)
៤៦៨
ที่จะให้มโหสถกลับมาอยู่ในราชสำนักตามเดิม เพื่อตนจะได้ฟัง
ธรรมของมโหสถอีก เมื่อรัตติกาลมาเยือน เทวดาจึงปรากฎกาย
มีรัศมีสว่างไสว ถามปัญหาพระเจ้าวิเทหราช ๔ ข้อ
พระราชาสดับปัญหานั้นแล้ว ทรงตอบไม่ได้ จึงแจ้งว่า
จะถามบัณฑิตในราชสำนักก่อนแล้วจะมาตอบ ครั้นรุ่งขึ้นได้
ตรัสถามปัญหาข้อแรกของเทวดากับบัณฑิตทั้ง ๔ คน นั้นว่า
“บุคคลทุบตีร่างกายของคนอื่นด้วยมือหรือด้วยเท้า และเอามือ
ตีปากผู้อื่น บุคคลนั้นกลับเป็นที่รักของผู้ถูกทุบตียิ่งนัก อยากรู้ว่า
บุคคลผู้เป็นที่รักนั้นได้แก่ใคร” เสนกะได้ฟังแล้วก็ไม่รู้ว่าหมายถึง
ใคร แม้อาจารย์อีก ๓ คน ก็หมดปัญญา พระราชาเองทรง
ร้อนพระทัย ที่ไม่สามารถหาคำตอบไปให้เทวดาได้
ราตรีของคืนต่อมา เทวดาก็มาทวงถามคำตอบ เมื่อไม่
ได้คำตอบ จึงขู่พระราชาว่า “อาจารย์ทั้งสี่จะรู้อะไร เว้น
มโหสถบัณฑิตแล้ว คนอื่นไม่มีใครกล่าวแก้ปัญหาเหล่านี้ได้
อย่างไรก็ตาม พระองค์จะต้องตอบปัญหานี้ให้ได้ ถ้าตอบไม่ได้
ศีรษะของพระองค์จะถูกค้อนเหล็กที่มีไฟลุกโพลงทุบทำลาย
และพระองค์ไม่สมควรที่จะเป็นกษัตริย์ปกครองพสกนิกรอีกต่อไป”
จากนั้นได้ทูลเตือนพระราชาว่า “ดูก่อนมหาราช เมื่อ
ต้องการน้ำนม ไม่ควรจะรีดเขาโค ใครเล่าเมื่อมีไฟลุกโพลงอยู่