เดินตามทางของบัณฑิต(๘) : หน้า 280/554

ธรระพี ประช เดินตามทางของบัณฑิต(๘) ๒๗๕ นรชนใด นรชนนั้นบันเทิงด้วยกามสมบัติทั้งหลาย ท่าน จงรู้จักข้าพเจ้าว่า สิริ ข้าแต่ท่านผู้มีปัญญาอันประเสริฐ ขอท่าน จงแบ่งสุธาโภชน์ให้ข้าพเจ้าบ้างเถิด” โกสิยดาบสสดับค่านั้นแล้ว ได้กล่าวว่า “นรชนทั้งหลาย ผู้ประกอบด้วยศิลปะ วิทยา จรณะ ความรู้ และการงานของตน มีความเพียร เป็นผู้ที่ท่านละทิ้งแล้ว ย่อมไม่ได้ประโยชน์อะไร ความขาดแคลนที่ท่านทำแล้วนั้นไม่ดีเลย อาตมาเห็นนรชนผู้ เป็นคนเกียจคร้าน บริโภคมาก ทั้งมีตระกูลต่ำ มีรูปแปลก ดู ก่อนสิริเทพธิดา บุคคลผู้มีโภคทรัพย์ มีความสุข ย่อมใช้สอยนรชน ที่ท่านตามรักษาไว้ แม้จะสมบูรณ์ด้วยชาติ ให้เป็นเหมือนทาส เพราะฉะนั้น อาตมารู้จักท่านว่า เป็นผู้ไม่มีสัจจะ ไม่รู้สิ่งที่ควร และไม่ควร แล้วคบคนผู้สมบูรณ์ด้วยศิลปะ เป็นต้น เป็นผู้หลง นำผู้รู้ให้ตกไปตาม เทพกัญญาเช่นท่านย่อมไม่สมควรได้รับ อาสนะและนํ้า ที่ไหนสุธาโภชน์จะสมควรเล่า เชิญไปเสียเถิด อาตมาไม่ชอบใจท่าน ครั้นสิริเทพธิดาถูกโกสิยดาบสห้ามแล้ว ก็อันตรธาน หายไป จากนั้นโกสิยดาบสได้เจรจากับอาสาเทพธิดาเป็นคนต่อ ไปว่า “ดูก่อนเทพธิดา ผู้มีดวงตางาม ในที่นี้ ใครเป็นสหายของ ท่าน ท่านอยู่ในป่าใหญ่แต่ผู้เดียวไม่กลัวหรือ”