ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประช
เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๔ (พระราชทานช้างมงคล)
๑๐๗
นี่คือใจของพระโพธิสัตว์เจ้าของเรา เมื่อท่านตั้งความ
ปรารถนาอันยิ่งใหญ่ที่จะเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว ทันทีที่คิดจะ
บริจาคทานอะไร ไม่ว่าจะเป็นสมบัติภายนอกหรือภายในก็ตาม
ท่านก็ให้ได้ทุกอย่าง ความรู้สึกหวงแหนหรือห่วงกังวล ไม่มีอยู่
ในจิตใจอันบริสุทธิ์ของท่านเลย อีกทั้งเมื่อคิดจะให้ทานแล้ว ก็
ไม่มีใครจะมามีอิทธิพลเหนือจิตใจของท่านได้ เพราะถือว่า ท่าน
กำลังดำเนินตามปฏิปทาของผู้รู้ สิ่งที่ท่านคิดนั้นเป็นสิ่งที่ดี เป็น
อริยวงศ์ เป็นวงศ์ของพระอริยเจ้าหรือบัณฑิตนักปราชญ์ที่ท่า
กันมายาวนาน
เพราะท่านถือว่า การให้สมบัติภายนอก หรือสมบัติภายใน
คือ สรีระร่างกายของท่านนั้น เป็นเรื่องปกติ เป็นเพียงการสละ
ความสุขเล็กน้อย เพื่อให้ได้สมบัติอันยิ่งใหญ่ ตรงนี้ขอให้พวกเรา
ทุกคนกลับไปคิดทบทวนกันให้ดีว่า เมื่อเรามีศรัทธา ใช้ปัญญา
พิจารณาดีแล้วว่า ทานที่เรากำลังท่านี้เป็นสิ่งที่ดีควรทํา ก็อย่า
ได้ไปหลงเชื่อถ้อยคำของคนอื่นหรือผู้ไม่รู้ อย่าให้ความตระหนี่
ของเขามาครอบงำความศรัทธาของเรา ที่จะได้ฝากฝังทรัพย์ไว้
ในพระพุทธศาสนาเพื่อเป็นเสบียงบุญติดตัวเราไปข้ามภพข้ามชาติ
เหมือนดังเรื่องของพระเวสสันดร ผู้ที่กล้าสละช้างมงคล ซึ่ง
เป็นสัตว์ที่มีค่าควรเมืองแก่คนที่มาขอ