เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๔ (พระราชทานช้างมงคล) : หน้า 112/554

ธรระพี ประช เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๔ (พระราชทานช้างมงคล) ๑๑๑ ไปไยกับทรัพย์นอกกายของเราในเมื่อยาจกมาแล้ว เราได้เห็นแล้ว ถึงเราจะให้แบนทั้งซ้ายขวา เราไม่พึงหวั่นไหว เพราะใจของเรา ยินดีในการบริจาค ปวงชนชาวสีพีจะขับไล่ หรือฆ่าเรา หรือ พวกเขาจะตัดเราเป็น ๗ ท่อนก็ตามเถิด เราจักไม่งดเว้นจาก การบริจาคเป็นอันขาด เราจะเห็นว่า หากจะสร้างความดีสักอย่างหนึ่งอย่าง ยิ่งยวด ต้องเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ต้องอาศัยกาลังใจที่มุ่งมั่น เด็ดเดี่ยว ธรรมชาติของพระโพธิสัตว์ของเรานั้น เมื่อทรง ตัดสินพระทัยว่าจะทำอะไรแล้ว จะไม่ทรงท้อถอยเด็ดขาด คืนนั้น แทนที่พระองค์จะทรงวิตกกังวลที่ต้องถูกขับไล่ออกนอกเมือง เพราะความไม่เข้าใจของชาวเมือง พระองค์กลับตั้งพระทัยมั่นว่า แม้เหลือเวลาเพียงชั่วราตรีเดียว ก็นับเป็นโอกาสอันเลิศที่เรา จะได้สร้างทานบารมี ในวันรุ่งขึ้น ก่อนออกเดินทางไกล เพื่อไป อยู่ที่เขาวงกต เราจะต้องทำมหาทานให้ยิ่งๆ ขึ้นไป ส่วนมหาทาน ที่ยิ่งยวดกว่านั้นคืออะไรมาติดตามกันในตอนต่อไป นี่เป็นเรื่องราวความเป็นผู้มีน้ำพระทัยอันเด็ดเดี่ยวของ พระบรมโพธิสัตว์ของเรา ท่านได้สร้างมหาทานบารมีที่ทําได้ ยากยิ่ง จนถึงขั้นมีผู้ไม่เข้าใจและไม่พอใจในการกระทำของ พระองค์ ถึงกับต้องขับไล่ออกจากเมือง เพราะฉะนั้นเราจะเห็น ได้ว่า บางครั้งเมื่อทำความดีแล้ว กลับมีผลออกมาเป็นอีกอย่าง