ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๘ (แก้ปมปริศนา)
៣៩៤
ทรงรับสั่งให้นําไก่ขาวปลอดไปถวายนั่นเอง ไก่นั้นชื่อว่ามีเขา
ที่เท้า หมายถึงมีเดือยที่เท้า ชื่อว่ามีโหนกที่หัวเพราะมีหงอนที่หัว
ที่ว่าร้องไม่เกิน ๓ เวลา เพราะขัน ๓ เวลา ฉะนั้น ท่านทั้งหลาย
จงส่งไก่มีลักษณะอย่างนี้ไปถวายเถิด” เมื่อชาวบ้านนําไก่ขาวไป
ถวาย พระราชาก็ทรงปลื้มปีติยินดีที่มโหสถแก้ไขปริศนาของ
พระองค์ได้
ครั้นหยุดช่วงการทดลองสติปัญญาของมโหสถไปได้ไม่
นาน พระราชาทรงส่งดวงแก้วมณี ที่ท้าวสักกเทวราชทรง
ประทานแก่พระเจ้ากุสรา ซึ่งด้ายที่ร้อยแก้วมณีเส้นเก่านั้นขาดไป
และไม่มีใครสามารถเอาด้ายเส้นเก่าออกแล้วร้อยด้ายเส้นใหม่
เข้าไปได้ ทรงรับสั่งว่า “ให้ชาวบ้านยวมัชฌคามช่วยกันนำด้าย
เส้นเก่าออกจากดวงแก้วมณีนี้ แล้วร้อยเส้นใหม่เข้าไปแทน ถ้า
ร้อยไม่ได้จะถูกปรับ 9,000 กหาปณะ”
เมื่อชาวบ้านทำไม่ได้ ต้องร้อนถึงมโหสถบัณฑิต มโหสถ
ได้ปลอบใจชาวบ้านว่า อย่าได้วิตกไปเลย เรื่องนี้ไม่เห็นยากอะไร
ให้นำน้ำผึ้งมาทาปากรูทั้งสองด้านของแก้วมณี แล้วนำปลาย
ขนสัตว์ที่ฟันเป็นด้ายทาน้ำผึ้งสอดเข้าไปในรูแก้วมณี จากนั้นให้
นำไปวางไว้ใกล้รังมดแดง มดแดงจะพากันออกจากรังมากิน
ด้ายเส้นเก่า เมื่อกินหมดแล้วก็จะไปคาบปลายด้ายขนสัตว์เส้น