ธรรมะเพื่อประช - เดินตามทางของบัณฑิต (๔) : หน้า 246/554

ธรรมะเพื่อประช เดินตามทางของบัณฑิต (๔) ๒๔๕ สั่งสอนเศรษฐีให้เห็นโทษของความตระหนี่ และอานิสงส์ของ การให้ พระองค์ได้แปลงเป็นพราหมณ์เดินเข้าไปถามทางกับ ท่านเศรษฐีว่า ทางไปสู่เมืองพาราณสีนั้น ไปทางไหน ถึงแม้ เศรษฐีจะแนะนําหนทางให้แล้ว พระองค์ก็ยังไม่ยอมไป กลับ เดินเข้าไปใกล้ และได้กล่าวขอข้าวปายาสที่ท่านเศรษฐีกำาลังหุง เศรษฐีปฏิเสธว่า ภัตนี้มีจำนวนน้อยเพียงพอสําหรับบริโภค เพียงคนเดียวเท่านั้น และภัตนี้กว่าจะได้มาก็ยากเย็นแสนเข็ญ ต้องขอเขามาเหมือนกัน ให้ท่านพราหมณ์ไปแสวงหาอาหาร จากที่อื่นเถิด ท้าวสักกะไม่สนใจคําพูดขับไล่ของเศรษฐี ทรงรับสั่งว่า “ข้าพเจ้าจะกล่าวอะไรให้ท่านฟังสักบทหนึ่ง” ทรงกล่าวด้วย เสียงที่ไพเราะเสนาะโสต ถึงกระนั้นเศรษฐีก็คัดค้านห้ามปรามว่า “ข้าพเจ้ามิได้อยากฟังคำอะไรของท่าน” แต่พราหมณ์ก็ทำเป็น ไม่สนใจคำห้ามปราม กลับกล่าวด้วยถ้อยคำที่ไพเราะว่า “บุคคลควรแบ่งของน้อยให้ตามที่ตัวเองมีน้อย ควร แบ่งของปานกลาง ให้ตามส่วนที่ตัวเองมีปานกลาง ถ้ามีของ มากก็ควรแบ่งปันตามที่มีมาก การไม่ให้เสียเลยหาควรไม่ ดู *มก. สุธาโภชนชาดก เล่ม ๖๒ หน้า ๔๖๔