ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรระพี ประช
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๙ (แก้ปัญหาเทพ)
៤៨៥
ทั้งสองนี่แหละ คือ บุคคลในเทพปริศนาที่พระองค์ได้สดับมา
พระเจ้าวิเทหราชทรงสดับแล้ว เข้าพระทัยแจ่มแจ้ง
เหมือนหงายของที่คว่ำ เปิดของที่ปิด ประหนึ่งว่าเทวดาผู้วิเศษ
ชูสุริยมณฑลขึ้นในท่ามกลางท้องนภากาศ ฝ่ายเทวดาเจ้าของ
ปัญหาได้สดับอรรถาธิบายของมโหสถก็สุดแสนจะปลื้มปีติ จึง
แสดงกายครึ่งหนึ่งออกมาจากกําพูฉัตร กล่าวสาธุการด้วยเสียง
อันไพเราะว่า “ถูกต้องบัณฑิตท่านกล่าวแก้ปัญหาได้ถูกต้องดีแล้ว”
จากนั้นก็บูชามโหสถด้วยดอกไม้ทิพย์ และของหอมอันเป็นทิพย์
ซึ่งบรรจุเต็มในผอบแก้ว แล้วจึงอันตรธานหายไป
พระเจ้าวิเทหราชทรงบูชาธรรมมโหสถด้วยบุปผชาติ
เช่นเดียวกัน และตรัสบอกให้มโหสถช่วยแก้เทพปัญหาข้อต่อไปว่า
“บุคคลค่าผู้อื่นด้วยความรัก แต่ไม่อยากให้ผู้ถูกด่านั้นได้รับ
อันตราย ผู้ถูกด่านั้นยังเป็นที่รักของผู้ด่า อยากรู้ว่า ใครหนอ
เป็นที่รักของผู้ด่านั้น"
มโหสถทูลแก้ว่า “ข้าแต่มหาราชเจ้า คำถามนี้เทวดา
หมายเอาผู้ให้กำาเนิดกับบุตร มารดาบอกลูกชายอายุ ๗-๘ ขวบ
ผู้พอจะทำตามสั่งได้ว่า ลูกเอ๋ย เจ้าจงไปตลาด ซื้อของให้แม่
หน่อยเถอะ ลูกชายบอกแม่ว่า ถ้าแม่ให้ขนมลูกถึงจะไป แม่ก็ให้
ขนมลูกกิน แต่ครั้นลูกออกจากบ้าน มัวไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนๆ