ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑ ๗ (ความจริงปรากฏ)
๔๖๖
ความสงบสุขในชีวิต เป็นสิ่งที่สรรพสัตว์ทั้งหลายล้วน
ต้องการ สรรพสัตว์ที่เกิดมาในโลกนี้ ต่างพากันแสวงหาสิ่งที่จะ
เป็นที่พึ่งให้แก่ตนเอง ซึ่งที่พึ่งที่ระลึกที่จะนำความสุขมาให้นั้น
ไม่ได้อยู่นอกตัว แต่มีอยู่ในตัวของเรา นั่นคือ พระรัตนตรัย ซึ่ง
เป็นที่พึ่งที่ระลึกอันสูงสุดปราศจากมลทินคือกิเลสอาสวะทั้งหลาย
ถ้าเราอยากรู้เรื่องราวของชีวิต ก็สามารถรู้ได้ ด้วยใจที่บริสุทธิ์
ปราศจากนิวรณธรรม ต้องทำใจหยุดนิ่งได้อย่างสมบูรณ์ หยุด
ในหยุดจนกระทั่งเข้าถึงพระธรรมกาย เราย่อมจะสามารถรู้เห็น
สิ่งต่างๆ ไปตามความเป็นจริงได้
มีธรรมภาษิตใน ขุททกนิกาย ชาดกว่า
“คนอันธพาลเหมือนคนใบ้ ย่อมแสวงหาสิ่งที่ต้อง
ประสงค์ โดยไม่ใช่อุบาย ย่อมไม่ได้สิ่งที่ต้องประสงค์นั้น
บุคคลรีดนมโค ที่เขาโค ย่อมไม่ได้นมโค ฉันใด บุคคล
แสวงหาสิ่งที่ต้องการ ในที่ไม่ใช่ที่จะหาได้ ก็ไม่ได้สิ่งที่ต้องการ
ฉันนั้น”
นี่เป็นธรรมภาษิตของเทวดา ท่านปรารภเหตุที่
มโหสถบัณฑิตถูกอาจารย์เสนกะ และพรรคพวกกล่าวหาว่าเป็น
ภัยต่อราชวงศ์ จนเป็นเหตุให้ต้องลี้ภัยการเมือง เนื่องจากโลก
มนุษย์อยู่ในชั้นกามาวจรภูมิ ยังข้องเกี่ยวยินดีในรูป เสียง กลิ่น
รส สัมผัส ธรรมารมณ์ต่างๆ ยังปรารถนาลาภ ยศ โดยไม่คำนึง