ธรรมะเพื่อประช: การให้และความตระหนี่ในเวสสันดรชาดก : หน้า 126/554

ธรรมะเพื่อประช เวสสันดรชาดก ตอนที่ 5 (เดินทางสู่เขาวงกต) ๑๒๕ สิ่งใดตอบแทน ให้เพื่อยังความสุข และความสําเร็จของบุคคลอื่น ให้เกิดขึ้นเพียงอย่างเดียวนั้น นับเป็นสิ่งที่หาได้ยากในโลก ทว่า พระบรมโพธิสัตว์ทั้งหลาย ต่างดำรงตนบนพื้นฐานของความ เป็นผู้ให้ตลอดมา โดยทั่วไปคนส่วนมากมักมีความตระหนี่ เหนียวแน่นอยู่ในใจ เหมือนยางเหนียวที่ติดเสื้อผ้าหรือวัตถุต่างๆ ยากจะขัดให้หลุดออกได้ง่ายๆ เกิดจากตัวกิเลสคือตัณหาที่ฝัง ติดแน่นอยู่ในกมลสันดาน น้อยคนนักที่จะหาทางขจัดความ ตระหนี้ให้หลุดร่อนออกไปจากใจได้ ตรงกันข้ามกับพระโพธิสัตว์ ผู้ที่สามารถขจัดออกจากใจได้ทุกภพทุกชาติ บางครั้งความเป็นผู้มีใจกว้างขวางของท่าน กลับเป็น เหตุให้คนส่วนใหญ่ซึ่งยังมีความตระหนี่อยู่มากเดือดเนื้อร้อนใจ แทน เหมือนดังเรื่องของพระเวสสันดร โดยเฉพาะในช่วงที่ท่าน กําลังประสบมรสุมชีวิต เพราะทรงบริจาคมงคลหัตถีแก่ พราหมณ์ไป จนต้องถูกขับออกจากเมืองให้ไปอยู่ที่เขาวงกต อย่างไรก็ตามท่านก็ยังยินดีที่จะให้ทานต่อไป หลวงพ่อจะได้เล่าต่อจากครั้งที่แล้ว แม้พระโพธิสัตว์ ทรงรู้ว่า ถูกขับไล่ให้ไปอยู่ในป่าก็มิได้หวั่นไหว รุ่งขึ้นของวันใหม่ ท่านได้บริจาคสัตตสตกมหาทาน ด้วยความปีติยินดี เหมือนไม่มี เหตุร้ายใดๆ เกิดขึ้น พวกเทวดาได้แจ้งพระราชาในชมพูทวีป