เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๕ (กัณหา ชาลีได้รับอิสรภาพ) : หน้า 205/554

Boประช เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๕ (กัณหา ชาลีได้รับอิสรภาพ) ๒๐๔ รถ และช้างกุญชรตัวประเสริฐ ไม่มีในนิเวศน์ของพระราชบิดา ข้าแต่พระอัยกาเจ้า พระราชบิดาไม่สามารถจะบริจาคทาน อย่างอื่นได้ เพราะพระบิดาไม่มีเงิน ทอง แก้วมณี หม่อมฉันผู้ เป็นโอรสธิดา ได้ชื่อว่าเป็นทรัพย์อันประเสริฐ เป็นทรัพย์ที่พระ บิดาควรบริจาคเป็นทานโดยแท้” พระเจ้ากรุงสัญชัยได้ทรงสดับเช่นนั้น จึงตรัสว่า “ดูก่อน พระหลานน้อย พวกเราสรรเสริญทานของบิดาเจ้า มิได้ติเตียน ทานเหล่านั้น เพียงแต่บิดาของหลานให้หลานทั้งสองแก่คน- ขอทาน พระหฤทัยของบิดาเจ้าเป็นอย่างไรหนอ ทําไมจึงมี จิตใจกระด้าง บริจาคได้กระทั่งบุตรธิดาถึงเพียงนี้ พระชาลีราชกุมารทูลชี้แจงว่า “ข้าแต่พระอัยกามหาราช พระบิดาของหม่อมฉัน เมื่อพระราชทานหม่อมฉันทั้งสองแก่คน ขอทานแล้ว พอสดับถ้อยคำอันน่าสงสาร ที่น้องกัณหากล่าว อ้อนวอน พระองค์ทรงมีพระทัยเป็นทุกข์และเร่าร้อน มีพระเนตร แดงก่ำดังดาวโรหิณี มีพระอัสสุชลหลั่งไหลไม่หยุดเลย พระบิดา ของหม่อมฉันมีพระทัยอ่อนโยน ประกอบด้วยกรุณาต่อหม่อม ฉันทั้งสองยิ่งนัก" พระเจ้ากรุงสัญชัยทอดพระเนตรเห็นพระราชนัดดา ทั้งสอง ยังไม่พ้นจากมือพราหมณ์ชูชก จึงตรัสว่า “พระมารดา ของหลานทั้งสองก็เป็นราชบุตรีพระบิดาของหลานก็เป็นราชโอรส