ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
เดินตามทางของบัณฑิต(๒)
๒๓๒
ประทานข้าวปายาส นับเป็นเรื่องเล็กนิดเดียว ท่านจะหุงเลี้ยง
คนทั้งเมืองก็ยังได้” เศรษฐีได้ยินภรรยาพูดเช่นนั้น ก็ตัวสั่นกลัว
จะเสียทรัพย์ รีบห้ามปรามภรรยา และกล่าวสัพยอกว่า “ฉันรู้
อยู่ว่าเธอมีทรัพย์สมบัติมาก ถ้าทรัพย์สมบัติในตระกูลของเธอ
เหลือใช้ ก็จงหุงข้าวปายาสแจกชาวเมืองทั้งหมดเถิด"
เนื่องจากสมบัติในบ้านเป็นของเศรษฐีทั้งหมด ภรรยา
จึงไม่อาจทำอะไรได้ตามใจชอบ ได้แต่พูดเอาใจท่านเศรษฐีว่า
“ถ้าเช่นนั้นก็จะหุงข้าวปายาสให้ท่านกับชาวบ้านที่อยู่ในถนน
เดียวกัน” เศรษฐีรีบห้ามว่า “ไม่เกิดประโยชน์อะไรเลย”
ภรรยาจึงบอกว่า “ถ้าอย่างนั้นจะหุงให้ท่าน และเพื่อนบ้านที่อยู่
ถัดไปอีก ๗ หลังคาเรือน” เศรษฐีก็ไม่ยอมอีก “ถ้าอย่างนั้นจะ
หุงให้เฉพาะเราสองคน” เศรษฐีรีบบอกว่า “เธอไม่สมควรจะ
บริโภค” นางได้แต่ทอดถอนใจในความตระหนี่ของสามี พลาง
กล่าวว่า “งั้นจะหุงให้ท่านเพียงคนเดียวก็ได้” เศรษฐีจึงพอใจ
และบอกให้เตรียมข้าวของไปหุงกินในป่า ภรรยาก็ตามใจทุกอย่าง
เรื่องจะดำเนินไปอย่างไร เราจะได้รู้ในคราวหน้า ขอให้
ทุกคนอย่าลืมที่จะขจัดความตระหนี่ออกจากใจทุกๆ วัน ด้วย
การให้ทานตักบาตรพระทุกเช้า ดำรงตนเป็นผู้ให้เสมอจนเป็นปกติ
ให้เป็นมหาทานบารมี ที่จะทำให้เรามีสมบัติจักรพรรดิตักไม่
พร่องไว้ใช้สร้างบารมี เพื่อไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรมกันทุกคน