มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๓: ปราชญ์แห่งธรรมะ : หน้า 355/554

ธรรมะเพื่อประชา มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๓ (ฉายแวว ปราชญ์) ๓๕๔ ของมโหสถกุมารนั้น ได้ปรากฏเหตุการณ์ต่างๆ หลายเรื่อง แต่ละเรื่องล้วนเป็นพยานแห่งปรีชาอันยอดเยี่ยมของมโหสถ ทั้งสิ้น เมื่อมีเหตุอันใดเกิดขึ้น อำมาตย์ก็จะเขียนรายงานให้ราชทูต ถือเข้าไปกราบทูลพระราชาทันที ดังเช่นวันหนึ่ง มโหสถกุมารกับเพื่อนเด็กๆ ทั้ง 9,000 คน พากันเล่นอยู่ในสนามมีเหยี่ยวตัวหนึ่งโฉบชิ้นเนื้อมาได้จากโรงครัว คาบบินผ่านเข้ามาในบริเวณสนามหญ้า พวกเด็กๆ เห็นเข้าต่าง พากันวิ่งตามเหยี่ยว ขู่ตวาดโห่ร้องเพื่อให้เหยี่ยวตกใจจะได้ ปล่อยชิ้นเนื้อลงมา ต่างรู้สึกสนุกสนานที่วิ่งไล่เหยี่ยว แต่ก็บาด เจ็บไปตามๆ กันด้วย เพราะเมื่อพากันวิ่งเป็นหมู่ แหงนดูเหยี่ยว ไปพลาง ก็สะดุดตอไม้ ตกหลุม ตกบ่อ ล้มลุกคลุกคลาน สะบักสะบอมไปตามๆ กัน มโหสถกุมารเห็นเช่นนั้น ก็ตะโกนบอกให้เพื่อนๆ หยุดไล่ ส่วนตัวเองก็วิ่งกวดไปอย่างรวดเร็ว ตาก็ดูเงาเหยี่ยวที่ปรากฏ อยู่บนพื้นดิน โดยไม่แหงนดูบนท้องฟ้า วิ่งไปเหยียบเงาเหยี่ยว พลางตบมือตะโกนเสียงดังลั่น ดุจเสียงนั้นจะผ่านเข้าไปคำราม อยู่ในท้องของมัน มันตกใจมากจึงทิ้งชิ้นเนื้อลงมา มโหสถมองดู เงาของชิ้นเนื้อ ที่กำลังหลุดลอยลงมาจากปากเหยี่ยว และเอา มือรับไว้ได้ทันโดยชิ้นเนื้อไม่ตกถึงพื้นดินเลย เด็กทั้ง 9,000 คน ต่างเปล่งเสียงโห่ร้องชื่นชมในอัจฉริยภาพของมโหสถ พร้อมกับ