เดินตามทางของบัณฑิต : หน้า 253/554

ธรรมะ ประช เดินตามทางของบัณฑิต(๕) ๒๕๒ การให้ทานการสํารวมกายวาจาใจให้สะอาดบริสุทธิ์เสมอ เป็นหนทางแห่งบุญที่สัปบุรุษทั้งหลายต่างตระหนัก และเห็น คุณค่าอย่างยิ่ง คนเราเมื่อประกอบเหตุอย่างไร ผลที่ออกมา ย่อมจะเป็นอย่างนั้น เหมือนปลูกถั่วก็ได้ถั่ว ปลูกงาก็ได้งา ผู้ที่ มีดวงปัญญาเป็นนักสร้างบารมี รู้เช่นนี้แล้ว ควรจะแสวงหา หนทางที่ตนจะได้บำเพ็ญบุญ เพราะรู้ถึงผลที่จะบังเกิดขึ้น สิ่งที่ เราทําไปนี้ ย่อมเป็นของเรา จะไม่สูญหายไปไหน ยังเป็นทางมา แห่งบุญที่จะอำนวยให้เราสมปรารถนาในทุกสิ่ง บัณฑิตทั้งหลายผู้เป็นสัมมาทิฏฐิ ผู้หวังสุคติสวรรค์เป็น ที่ไปในเบื้องหน้า จึงรักในการฝึกฝนอบรมตนเอง สำรวมกาย วาจาใจ ไม่ให้ไปกระทบกระทั่งใคร ให้เป็นไปเพื่อประโยชน์สุข แก่มวลมนุษยชาติ จะขวนขวายหาโอกาสสั่งสมบุญเสมอ เพราะเชื่อว่าตายแล้วไม่สูญ และจะต้องขนเสบียงบุญติดไปใน ภพเบื้องหน้า ให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ หากได้มีโอกาสศึกษาประวัติของนักสร้างบารมีทั้งหลาย เราจะได้เห็นต้นแบบแห่งการบำเพ็ญบุญว่า ท่านเป็นบัณฑิต นักปราชญ์อย่างแท้จริง จะคอยแสวงหาโอกาสสร้างบุญ อย่างเต็มกำลังความสามารถตลอดเวลา เพราะท่านตระหนัก ดีว่า การสั่งสมบุญเป็นภารกิจหลักของชีวิต เหมือนดังเรื่อง “เดินตามทางของบัณฑิต” เรื่องนี้