ข้อความต้นฉบับในหน้า
ธรรมะเพื่อประชา
เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ๓ (บริจาค พระนางมัทรี)
១៨៦
พระนางมัทรีเสด็จมาสู่อาศรมสถานแต่วัน แล้วไม่เห็นพระโอรส
ธิดาในอาศรม และหากรู้ว่าพระเวสสันดรได้บริจาคแก่พราหมณ์
ชูชกไปแล้ว พระนางคงจะเสด็จวิ่งตามไปด้วยความรักเป็นกำลัง
ทำให้เสวยทุกข์ใหญ่ และอาจขัดขวางการบริจาคบุตรเป็นทาน
ของพระสวามีได้ เหตุเพราะความรักของแม่ยิ่งใหญ่เหนือสิ่งอื่นใด
ความปรารถนาของพระโพธิสัตว์ก็อาจจะไม่เป็นผลสําเร็จ
เทพบุตร ๓ องค์ จึงจำแลงกายเป็นราชสีห์ เสือโคร่ง
และเสือเหลือง นอนกั้นทางเสด็จกลับอาศรมของพระนางมัทรี
จนกว่าดวงอาทิตย์จะอัสดงคต ฝ่ายพระนางมัทรีหวั่นพระหฤทัย
ว่า เมื่อคืนตนได้ฝันร้าย วันนี้จะต้องเกิดเหตุร้ายอย่างแน่นอน
จึงรีบกลับสู่อาศรมแต่วัน ในขณะเดินทางกลับ เกิดเหตุลาง
สังหรณ์หลายอย่าง เช่น เสียมหลุดจากพระหัตถ์ กระเช้าหลุด
จากบ่า พระเนตรเบื้องขวาก็เขม่น พฤกษาชาติที่มีผลก็เหมือน
กับไม่มีผล พฤกษาชาติที่ไม่เคยมีผลก็เหมือนกับว่ามีผลดก
ทิศทั้งสี่ก็กำาหนดไม่ได้
ยิ่งเมื่อมาเจอสัตว์ร้ายนอนขวางทางอยู่ข้างหน้า พระนาง
ก็ตกพระทัยได้แต่อ้อนวอนสัตว์ร้ายทั้งสามว่า “เราเป็นมเหสีของ
พระเวสสันดร เป็นผู้ไม่ล่วงเกินพระราชสวามี ดุจนางสีดาผู้ไม่
ล่วงเกินพระราชสวามี ขอท่านทั้งหลายจงให้ทางแก่เราด้วยเถิด”
แม้พระนางจะอ้อนอย่างไร สัตว์ทั้งสามก็ไม่หลีกหนี จวบจน