เดินตามทางของบัณฑิต : หน้า 230/554

ธรรมะเพื่อประช เดินตามทางของบัณฑิต (๒) ๒๒๔ เพราะเห็นประโยชน์และโทษของการให้กับการไม่ให้เช่นนี้ บัณฑิตทั้งหลายในกาลก่อนจึงยินดีในการให้ทาน สละความ ตระหนี่ออกจากใจ ถึงจะมีทรัพย์น้อยก็ให้ไปตามที่ตัวเองมี เมื่อมีมากก็ให้มาก ให้ด้วยความเต็มใจและเต็มกำลัง ไม่ใช่ให้ เพราะความจําใจ *ตอนที่แล้วพระโพธิสัตว์ได้บำเพ็ญมหาทานบารมีจน ตลอดชีวิต ก่อนละสังขารได้สั่งลูกหลานว่า อย่าได้เลิกในการ บริจาคทาน ให้ธำรงรักษาอริยประเพณีอันดีงามนี้ไว้ให้ยาวนาน ที่สุด เมื่อให้โอวาทแล้ว ท่านก็ละสังขาร ได้ไปบังเกิดเป็นท้าว สักกเทวราชในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ส่วนลูกของเศรษฐีได้ให้ทาน เหมือนบิดา ครั้นแตกกายทำลายขันธ์ได้ไปบังเกิดเป็นจันท- เทพบุตร บุตรของจันทเทพบุตรได้บังเกิดเป็นสุริยเทพบุตร ส่วนบุตรของสุริยเทพบุตรได้ไปบังเกิดเป็นมาตลีเทพบุตร บุตรของมาตลีเทพบุตรก็บำเพ็ญทานเหมือนบิดา ได้บังเกิดเป็น ปัญจสิบเทพบุตร ส่วนบุตรคนที่ 5 ของปัญจสิบเทพบุตรนั้น ได้เป็นเศรษฐี มีนามว่า มัจฉริยโกสิยะ ถึงแม้ท่านจะมีทรัพย์สมบัติถึง ๘๐ โกฏิ แต่ยังมีความตระหนี่ คืนหนึ่งเศรษฐีเกิดอกุศลเข้าสิงจิต คิดด้วย *มก. สุธาโภชนชาดก เล่ม ๖๒ หน้า ๔๖๒