ธรรมะเพื่อประช: แนวคิดการบำเพ็ญบารมี (๒) : หน้า 26/554

0 ธรรมะเพื่อประช แนวคิดการบำเพ็ญบารมี (๒) ๒๕ พระราชาตรัสว่า “เราไม่ต้องการทรัพย์ของท่านเลย ขอให้ท่านนําไปทําบุญได้ตามใจปรารถนาเถิด” สุเมธบัณฑิตจึง ให้ตีกลองร้องป่าวไปทั่วเมืองว่า “ใครอยากได้ทรัพย์สมบัติอะไร ก็ให้มาขนไปได้เลย” จากนั้นท่านก็เริ่มบริจาคมหาทานบารมี ใช้ เวลาแจกจ่ายทรัพย์อยู่ ๗ วัน จึงได้ออกจากปราสาทไปบวช เป็นฤๅษีอยู่ตามลำพัง เนื่องจากท่านมีความตั้งใจมาก เพียง ๓ วันเท่านั้น ก็สามารถทำอภิญญาสมาบัติให้บังเกิดขึ้น สามารถ เหาะเหินเดินอากาศได้ เป็นมหาฤๅษีที่มีตบะกล้ามาก ท่านหมั่น เจริญเมตตาไปยังสรรพสัตว์ทุกหมู่เหล่า เสวยสุขอยู่ในฌาน- สมาบัติเป็นเวลายาวนาน เมื่อท่านออกจากป่าและพบเห็นมหาชนกำลังสร้างถนน หนทาง เพื่อใช้เป็นที่เสด็จไปของพระทีปังกรพุทธเจ้า ท่านรู้สึก ปีติยินดียิ่ง และอยากได้บุญใหญ่ในครั้งนั้นด้วย จึงขอร่วมทำ ถนนด้วยเรี่ยวแรงของตนเอง อีกทั้งยังเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ด้วยการนอนทอดร่างตนเองเป็นสะพานให้พระพุทธเจ้าได้เสด็จ ข้ามไปอีกด้วย นี่คือประวัติย่อๆ ของท่านสุเมธบัณฑิตโพธิสัตว์ ผู้เห็นทุกข์เห็นโทษของการเกิดและการอยู่ครองเรือนว่า เป็นการต่อสังสารวัฏให้ยาวไกลออกไปอีก จนไม่สามารถมอง เห็นฝั่งแห่งพระนิพพาน อันเป็นแดนเกษมจากกิเลสอาสวะทั้งมวล จึงออกบวช และสั่งสมบุญบารมีเรื่อยมา แม้ตัวท่านจะยังมอง