ธรรมะเพื่อประช: การบำเพ็ญบารมี : หน้า 40/554

ธรรมะเพื่อประช แนวคิด การบำเพ็ญบารมี(๔) ๓๙ เท่านั้น คือ ละโลกก็ได้ไปเสวยสุขในสุคติโลกสวรรค์ ถึงเวลาก็ ลงมาสร้างบารมีในโลกมนุษย์ต่อ หากศีลไม่บริสุทธิ์ อาจเพลี่ยง- พล้ำไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน เปรต อสุรกายหรือสัตว์นรกได้ ทําให้หมดโอกาสในการสร้างบารมีอย่างเต็มที่ เมื่อมีเสบียงแล้ว จำเป็นต้องได้อัตภาพที่เหมาะสมต่อ การสร้างบารมีด้วย ศีลจะเป็นเกราะแก้วคุ้มกันภัยที่จะทำให้ ไม่ตกไปในอบายภูมิ ทำให้สร้างบารมีได้เต็มที่ การบำเพ็ญศีล บารมีจึงมีความสําคัญเป็นประการที่ ๒ ศีลนับเป็นความปกติ ของมนุษย์ การที่ไม่ได้เกิดเป็นมนุษย์ เพราะเคยเบียดเบียนชีวิต คนอื่นไว้ หรือไม่ก็เบียดเบียนของอันเป็นที่รักของเขา หรืออาจ เบียดเบียนคนอันเป็นที่รักของเขาเบียดเบียนทรัพย์สินของคนอื่น รวมถึงการเบียดเบียนตนเอง เช่น ดื่มสุราเมรัย เป็นต้น ทำให้ ต้องเสวยผลแห่งวิบาก คือ ไปเกิดในอบาย ไม่ได้เกิดเป็นมนุษย์ หมดโอกาสในการสร้างบารมีอย่างน่าเสียดาย การจะรักษาต้นทุนการเกิดเป็นมนุษย์ไว้ ต้องบำเพ็ญ ศีลบารมี ถึงเราจะถูกผู้อื่นเบียดเบียนเอาชีวิต เราก็จะไม่ ประทุษร้ายตอบ ต้องป่าเพ็ญศีลบารมีให้แก่รอบ แม้สั่งสม เสบียงมามาก ถ้าศีลไม่บริสุทธิ์บริบูรณ์ การจะบรรลุเป็นพระ สัมมาสัมพุทธเจ้าก็ทําได้ยาก พระบรมโพธิสัตว์จึงตัดสินใจ นําเพ็ญศีลบารมีเพื่อรักษาต้นทุน คือ ความเป็นมนุษย์ไว้นั่นเอง